Sense

1. to enlighten, illuminate: to instruct, teach
2. to bring to light, publish
3. to enlighten spiritually, to baptize

Examples

• καὶ σὺ ἐν οἰκτιρμοῖσ σου τοῖσ πολλοῖσ οὐκ ἐγκατέλιπεσ αὐτοὺσ ἐν τῇ ἐρήμῳ, τὸν στύλον τῆσ νεφέλησ οὐκ ἐξέκλινασ ἀπ’ αὐτῶν ἡμέρασ ὁδηγῆσαι αὐτοὺσ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὸν στύλον τοῦ πυρὸσ τὴν νύκτα, φωτίζειν αὐτοῖσ τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσονται ἐν αὐτῇ. (Septuagint, Liber Nehemiae 9:19)
• καὶ πυρὸσ μὲν οὐδεμία βία κατίσχυε φωτίζειν, οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγεσ καταυγάζειν ὑπέμενον τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα. (Septuagint, Liber Sapientiae 17:5)
• "πῶσ ἄστρον ἄστρον καὶ φῶσ φωτὸσ ἁψάμενον οἰόνται μὴ κεράννυσθαι, μηδὲ σύγχυσιν ποιεῖν δι’ ὅλου καὶ μεταβολὴν ἀλλ’ ἐκεῖνα φωτίζειν μόνον, ὧν ἅπτεται κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν; (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 185)
• ἀλλὰ φωτίζειν οἱο͂́σ τ’ ἐστὶν ὁ ἥλιοσ τηλικοῦτον μέροσ τοῦ παντόσ, ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν ὅσον οἱο͂́ν τ’ ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶσ, ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· (Epictetus, Works, book 1, 10:1)
• τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. a'. HRAKLEITOS 10:4)

Similar forms

• φωτὶ (120)
• φωτί (14)
• φωτίζειν (7)
• φωτίζων (5)
• φωτισμὸν (5)
• φωτίσαι (4)
• φωτιεῖ (4)
• φωτιοῦσιν (3)
• φωτίσει (3)
• φωτίζον (3)
• φωτινόν (2)
• φωτισμόν (2)
• φωτίζῃ (2)
• φωτισμὸς (2)
• φωτιεῖς (2)
• φωτινὸν (2)
• φωτίζει (2)
• φωτίζουσα (2)
• φῶτιγξ (1)
• φωτιῶ (1)
• φωτίζοντι (1)
• Φωτίδαν (1)
• φώτιγγος (1)
• φωτισάτω (1)
• φώτισον (1)
• φώτιγγα (1)
• φωτίζου (1)
• φωτίσων (1)
• φωτίζοντα (1)
• φωτίγγια (1)
• φωτίσατε (1)
• φωτισμῶν (1)
• φωτίζεται (1)
• φωτίζουσι (1)
• φώτιγξι (1)
• φωτισμός (1)
• ΦΩΤΙΖΟΥ (1)
• φωτινὴ (1)
• φωτίσθητε (1)
• φώτιγγες (1)
• φωτίσαντι (1)
• φωτισμῷ (1)
• φωτίζεις (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.