Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

φθονέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: φθονέω

Structure: φθονέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: fqo/nos

Sense

  1. to bear ill-will or malice, bear a grudge, be envious or jealous, to envy, to feel envy, I bear, grudge for, to be grudging of
  2. to refuse, to do a thing, from envy or ill-will, to grudge, do not refuse
  3. to be envied or begrudged

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φθονῶ φθονεῖς φθονεῖ
Dual φθονεῖτον φθονεῖτον
Plural φθονοῦμεν φθονεῖτε φθονοῦσιν*
SubjunctiveSingular φθονῶ φθονῇς φθονῇ
Dual φθονῆτον φθονῆτον
Plural φθονῶμεν φθονῆτε φθονῶσιν*
OptativeSingular φθονοῖμι φθονοῖς φθονοῖ
Dual φθονοῖτον φθονοίτην
Plural φθονοῖμεν φθονοῖτε φθονοῖεν
ImperativeSingular φθόνει φθονείτω
Dual φθονεῖτον φθονείτων
Plural φθονεῖτε φθονούντων, φθονείτωσαν
Infinitive φθονεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
φθονων φθονουντος φθονουσα φθονουσης φθονουν φθονουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φθονοῦμαι φθονεῖ, φθονῇ φθονεῖται
Dual φθονεῖσθον φθονεῖσθον
Plural φθονούμεθα φθονεῖσθε φθονοῦνται
SubjunctiveSingular φθονῶμαι φθονῇ φθονῆται
Dual φθονῆσθον φθονῆσθον
Plural φθονώμεθα φθονῆσθε φθονῶνται
OptativeSingular φθονοίμην φθονοῖο φθονοῖτο
Dual φθονοῖσθον φθονοίσθην
Plural φθονοίμεθα φθονοῖσθε φθονοῖντο
ImperativeSingular φθονοῦ φθονείσθω
Dual φθονεῖσθον φθονείσθων
Plural φθονεῖσθε φθονείσθων, φθονείσθωσαν
Infinitive φθονεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φθονουμενος φθονουμενου φθονουμενη φθονουμενης φθονουμενον φθονουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφθόνουν ἐφθόνεις ἐφθόνειν*
Dual ἐφθονεῖτον ἐφθονείτην
Plural ἐφθονοῦμεν ἐφθονεῖτε ἐφθόνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφθονούμην ἐφθονοῦ ἐφθονεῖτο
Dual ἐφθονεῖσθον ἐφθονείσθην
Plural ἐφθονούμεθα ἐφθονεῖσθε ἐφθονοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ μὴ παύσαιτο φθονῶν τοῖσ ἀρίστοισ. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 35:4)
  • σὺ δ’ οὖν ἂν μὴ ἐπαινῇσ, εἰσ τὰσ λιθοτομίασ τὰσ Διονυσίου εὐθὺσ ἀφίξῃ ὡσ καὶ φθονῶν καὶ ἐπιβουλεύων αὐτῷ. (Lucian, De mercede, (no name) 35:7)
  • ὁ Ζεύσ με ταῦτ’ ἔδρασεν ἀνθρώποισ φθονῶν. (Aristophanes, Plutus, Prologue 2:40)
  • οἱ μὲν οὖν ἄλλοι ἐγέλων ὁπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ καὶ εἰσ τὸν Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν τι ἀπέρριψε Μελιταῖον κυνίδιον προσειπὼν αὐτόν, ἀγανακτήσασ ἐκεῖνοσ ‐ ’ καὶ πάλαι δὲ δῆλοσ ἦν φθονῶν αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι, καὶ κατέχοντι τὸ συμπόσιον ‐ ἀπορρίψασ τὸν τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν, εἰ δὲ μή, κατοίσειν αὐτοῦ ἔφη τὴν βακτηρίαν. (Lucian, Symposium, (no name) 19:1)
  • κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ἐκείνουσ οὐχὶ φθονῶν ἔπαυσασ, ἵνα μὴ ῥήτορεσ γένωνται. (Aristotle, Agon, antepirrheme28)

Synonyms

  1. to bear ill-will or malice

  2. to be envied or begrudged

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION