Sense

1. envious, jealous, grudging, enviously

Examples

• ἔνθεν δὴ στοματουργὸσ ἐπῶν βασανίστρια λίσφη γλῶσσ’ ἀνελισσομένη φθονεροὺσ κινοῦσα χαλινοὺσ ῥήματα δαιομένη καταλεπτολογήσει πλευμόνων πολὺν πόνον. (Aristophanes, Frogs, Choral, strophe 41)
• εἰσ φθονερούσ μακροτέρῳ σταυρῷ σταυρούμενον ἄλλον ἑαυτοῦ ὁ φθονερὸσ Διοφῶν ἐγγὺσ ἰδὼν ἐτάκη. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 1921)
• τρία γὰρ τὰ μέγιστ’ ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺσ ἀπίστουσ ἀχαρίστουσ εἶναι δοκεῖν. (Demosthenes, Speeches 11-20, 14:5)
• φέρε δή, δἰ ἄλλο τί φησι τούτουσ Ἡσίοδοσ εἶναι φθονεροὺσ καὶ δυσκόλωσ ἀλλήλοισ ἔχειν ἢ διότι ἧττον ἂν ἐργάζοιτο ἐκ τοῦ πράγματοσ ἕκαστοσ, ὅτου ἂν τύχῃ πράττων, πολλῶν ὄντων ὁμοίων; (Dio, Chrysostom, Orationes, speech 60 5:10)
• οὗτόσ ἐστιν ὁ ταραχάσ, θορύβουσ, ἀτυχίασ, ὁ δυστυχίασ ἐπιφέρων, ὁ πένθη, οἰμωγάσ, φθόνουσ, ὁ φθονερούσ, ὁ ζηλοτύπουσ ποιῶν, δι’ ὧν οὐδ’ ἀκοῦσαι λόγου δυνάμεθα. (Epictetus, Works, book 3, 3:3)

Similar forms

• φθονεῖν (75)
• φθονεῖσθαι (15)
• φθονερὸς (14)
• φθονερὸν (12)
• φθονεῖ (12)
• φθονεῖς (11)
• φθονέω (8)
• φθονερῶς (7)
• φθόνει (6)
• φθονεροὺς (6)
• φθονέει (6)
• φθονερῷ (6)
• φθονεροῦ (6)
• φθονεροὶ (5)
• φθονερός (5)
• φθονερὴ (4)
• φθονερόν (4)
• φθονερὴν (3)
• φθονερῶν (3)
• φθονερὰ (3)
• φθονεραὶ (3)
• φθονέεις (3)
• φθονεροῖς (2)
• φθονερούς (2)
• φθονέων (2)
• φθονέειν (2)
• φθονεσάτω (2)
• φθονέοιμι (2)
• φθονεραῖς (2)
• φθονερὰν (2)
• φθονείτω (2)
• φθονεῖθ (2)
• φθονεῖτέ (1)
• φθονερά (1)
• φθονέους (1)
• φθονεράν (1)
• φθονερῆς (1)
• φθονέεσθαι (1)
• φθονεῖτε (1)
• φθονεροῖο (1)
• φθονεόντων (1)
• φθονερίας (1)
• φθονέσασα (1)
• φθονερήν (1)
• φθονεροῖσιν (1)
• φθονεῖσθαί (1)
• φθονέουσι (1)
• φθονεράς (1)
• φθονεροί (1)
• φθονέσῃς (1)
• φθονέοντες (1)
• φθονεραῖσι (1)
• φθονερία (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.