Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπώνυμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἐπώνυμος ἐπώνυμος ἐπώνυμον

Structure: ἐπωνυμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/numa, aeolic for o)/noma

Sense

  1. named in a significant manner, with a significant name
  2. surnamed
  3. concerning giving one's name to something
  4. (neuter substantive) surname

Examples

  • υ καὶ ὑμεῖσ οὖν ἐν ταῖσ ἐπωνύμοισ ὑμῶν ἑορταῖσ ἐπίσημον ἡμέραν μετὰ πάσησ εὐωχίασ ἄγεται, ὅπωσ καὶ νῦν καὶ μετὰ ταῦτα σωτηρία ᾖ ἡμῖν καὶ τοῖσ εὐνοοῦσι Πέρσαισ, τοῖσ δὲ ἡμῖν ἐπιβουλεύουσι μνημόσυνον τῆσ ἀπωλείασ. (Septuagint, Liber Esther 8:32)
  • χρῶνται δὲ τοῖσ ἐπωνύμοισ καὶ πρὸσ τὰσ στρατείασ, καὶ ὅταν ἡλικίαν ἐκπέμπωσι, προγράφουσιν, ἀπὸ τίνοσ ἄρχοντοσ καὶ ἐπωνύμου μέχρι τίνων δεῖ στρατεύεσθαι. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 53 7:2)
  • Μανίου δὲ Τυλλίου θατέρου τῶν ὑπάτων ἐν τοῖσ ἱεροῖσ καὶ ἐπωνύμοισ τῆσ πόλεωσ ἀγῶσι κατὰ τὴν πομπὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ πεσόντοσ ἁρ́ματοσ κατ’ αὐτὸν τὸν ἱππόδρομον, καὶ τρίτῃ μετὰ τὴν πομπὴν ταύτην ἡμέρᾳ τελευτήσαντοσ, τὸν λειπόμενον χρόνον βραχὺν ὄντα τὴν ἀρχὴν μόνοσ ὁ Σολπίκιοσ κατέσχεν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 57 9:3)
  • Ἐρεχθεύσ τέ ἐστιν ἐν τοῖσ ἐπωνύμοισ, ὃσ ἐνίκησεν Ἐλευσινίουσ μάχῃ καὶ τὸν ἡγούμενον ἀπέκτεινεν Ἰμμάραδον τὸν Εὐμόλπου· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 5 4:3)
  • Κέκροπα δὲ καὶ Πανδίονα ‐ εἶδον γὰρ καὶ τούτων ἐν τοῖσ ἐπωνύμοισ εἰκόνασ ‐ οὐκ οἶδα οὓσ ἄγουσιν ἐν τιμῇ· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 5 5:1)

Synonyms

  1. surnamed

  2. concerning giving one's name to something

  3. surname

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION