Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκκλησιάζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐκκλησιάζω

Structure: ἐκκλησιάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: for the odd appearence of the preverb e)k in its full force, cf. e)gkwmia/zw

Sense

  1. to hold an assembly, debate therein
  2. to be a member of the Assembly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκκλησιάζω ἐκκλησιάζεις ἐκκλησιάζει
Dual ἐκκλησιάζετον ἐκκλησιάζετον
Plural ἐκκλησιάζομεν ἐκκλησιάζετε ἐκκλησιάζουσιν*
SubjunctiveSingular ἐκκλησιάζω ἐκκλησιάζῃς ἐκκλησιάζῃ
Dual ἐκκλησιάζητον ἐκκλησιάζητον
Plural ἐκκλησιάζωμεν ἐκκλησιάζητε ἐκκλησιάζωσιν*
OptativeSingular ἐκκλησιάζοιμι ἐκκλησιάζοις ἐκκλησιάζοι
Dual ἐκκλησιάζοιτον ἐκκλησιαζοίτην
Plural ἐκκλησιάζοιμεν ἐκκλησιάζοιτε ἐκκλησιάζοιεν
ImperativeSingular ἐκκλησίαζε ἐκκλησιαζέτω
Dual ἐκκλησιάζετον ἐκκλησιαζέτων
Plural ἐκκλησιάζετε ἐκκλησιαζόντων, ἐκκλησιαζέτωσαν
Infinitive ἐκκλησιάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκκλησιαζων ἐκκλησιαζοντος ἐκκλησιαζουσα ἐκκλησιαζουσης ἐκκλησιαζον ἐκκλησιαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκκλησιάζομαι ἐκκλησιάζει, ἐκκλησιάζῃ ἐκκλησιάζεται
Dual ἐκκλησιάζεσθον ἐκκλησιάζεσθον
Plural ἐκκλησιαζόμεθα ἐκκλησιάζεσθε ἐκκλησιάζονται
SubjunctiveSingular ἐκκλησιάζωμαι ἐκκλησιάζῃ ἐκκλησιάζηται
Dual ἐκκλησιάζησθον ἐκκλησιάζησθον
Plural ἐκκλησιαζώμεθα ἐκκλησιάζησθε ἐκκλησιάζωνται
OptativeSingular ἐκκλησιαζοίμην ἐκκλησιάζοιο ἐκκλησιάζοιτο
Dual ἐκκλησιάζοισθον ἐκκλησιαζοίσθην
Plural ἐκκλησιαζοίμεθα ἐκκλησιάζοισθε ἐκκλησιάζοιντο
ImperativeSingular ἐκκλησιάζου ἐκκλησιαζέσθω
Dual ἐκκλησιάζεσθον ἐκκλησιαζέσθων
Plural ἐκκλησιάζεσθε ἐκκλησιαζέσθων, ἐκκλησιαζέσθωσαν
Infinitive ἐκκλησιάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκκλησιαζομενος ἐκκλησιαζομενου ἐκκλησιαζομενη ἐκκλησιαζομενης ἐκκλησιαζομενον ἐκκλησιαζομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠκκλησίαζον ἠκκλησίαζες ἠκκλησίαζεν*
Dual ἠκκλησιάζετον ἠκκλησιαζέτην
Plural ἠκκλησιάζομεν ἠκκλησιάζετε ἠκκλησίαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠκκλησιαζόμην ἠκκλησιάζου ἠκκλησιάζετο
Dual ἠκκλησιάζεσθον ἠκκλησιαζέσθην
Plural ἠκκλησιαζόμεθα ἠκκλησιάζεσθε ἠκκλησιάζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὥστε ἄμεινον ποιήσεισ ὀρθοστάδην ἐκκλησιάζων, ἐπικεκυφὼσ τῷ συνεδρίῳ. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 11:10)
  • βουλευτήρια μὲν καὶ θέατρα καὶ συλλόγουσ ἀτιμάσασ, ἐκκλησιάζων δὲ μόνοσ αὐτόσ· (Dio, Chrysostom, Orationes, 3:1)
  • οἰκίαν ἀπὸ τοῦ λόφου μετατίθεται κάτω, ἵν’ ἐξείη Ῥωμαίοισ, ὡσ αὐτὸσ ἐκκλησιάζων ἔφη, βάλλειν αὐτὸν ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ μετεώρου τοῖσ λίθοισ, ἐάν τι λάβωσιν ἀδικοῦντα. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 19 3:1)
  • ἀλλ’ οὐκ οἶμαι καὶ ταύτησ αὐτὸν ἀπολαύσειν ἐπὶ πλείονα χρόνον, ἀλλὰ δοὺσ καὶ τοῦ παρεληλυθότοσ δίκην τῷ θεῷ παύσεται τῆσ παρανομίασ καὶ τῶν ὕβρεων, ἃσ οὐ διαλέλοιπεν εἰσ αὐτὸν ὑβρίζων καὶ ταὐτὰ ποιεῖν ὑμᾶσ ἀναπεπεικώσ, οἳ μηδὲν ἀδικηθέντεσ ὑπὸ τοῦ πατρόσ, ἀλλ’ ὅτι μὴ πρὸσ ἡδονὴν ἐκκλησιάζων ὡμίλησεν ἀνθρώπων πονηρῶν συμβουλίᾳ πεισθείσ, ἐγκατελίπετε τῷ δοκεῖν ὑπ’ ὀργῆσ ἐκεῖνον, ταῖσ δ’ ἀληθείαισ αὑτοὺσ ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν ἐκείνου νόμων ἀπεσπάσατε. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 8 346:1)

Synonyms

  1. to hold an assembly

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION