Etym.: for the odd appearence of the preverb e)k in its full force, cf. e)gkwmia/zw

Sense

1. to hold an assembly, debate therein
2. to be a member of the Assembly

Examples

• τότε δή τισ Ἀντίοχοσ εἷσ ἐξ αὐτῶν τὰ μάλιστα διὰ τὸν πατέρα τιμώμενοσ, ἦν γὰρ ἄρχων τῶν ἐπ’ Ἀντιοχείασ Ιοὐδαίων, τοῦ δήμου τῶν Ἀντιοχέων ἐκκλησιάζοντοσ εἰσ τὸ θέατρον παρελθὼν τόν τε πατέρα τὸν αὐτοῦ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐνεδείκνυτο κατηγορῶν, ὅτι νυκτὶ μιᾷ καταπρῆσαι τὴν πόλιν ἅπασαν διεγνώκεισαν, καὶ παρεδίδου ξένουσ Ιοὐδαίουσ τινὰσ ὡσ κεκοινωνηκότασ τῶν βεβουλευμένων. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 58:1)
• τούτοισ καταπραύ̈ναντεσ τὸ πλῆθοσ τοῖσ λόγοισ ἐρρύσαντο τῆσ κατεψηφισμένησ αὐτοῦ κολάσεωσ τὸν Ιἑρεμίαν, ὃσ ἁπάσασ αὑτοῦ τὰσ προφητείασ συγγραψάμενοσ νηστεύοντοσ τοῦ δήμου καὶ ἐκκλησιάζοντοσ ἐν τῷ ἱερῷ μηνὶ ἐνάτῳ τοῦ πέμπτου ἔτουσ τῆσ Ιωἀκείμου βασιλείασ ἀνέγνω τὴν βίβλον, ἣν περὶ τῶν μελλόντων συμβήσεσθαι τῇ πόλει καὶ τῷ ναῷ καὶ τοῖσ ὄχλοισ ἦν συντεταχώσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 10 117:1)

Similar forms

• ἐκκλησίαν (509)
• ἐκκλησίας (241)
• ἐκκλησίᾳ (125)
• ἐκκλησίαις (98)
• ἐκκλησία (85)
• ἐκκλησιάζειν (22)
• ἐκκλησίαι (14)
• ἐκκλησιαστὴς (7)
• ἐκκλησιάζουσι (6)
• ἐκκλησιαστής (6)
• ἐκκλησίασον (4)
• ἐκκλησιάζων (4)
• ἐκκλησιάσαι (3)
• ἐκκλησιαστῶν (3)
• ἐκκλησιάζωσιν (2)
• ἐκκλησιάσας (2)
• ἐκκλησιαστοῦ (2)
• ἐκκλησίαισιν (1)
• ἐκκλησιάσειν (1)
• ἐκκλησιασταί (1)
• ἐκκλησιάζει (1)
• ἐκκλησιάζοντι (1)
• ἐκκλησίᾳ] (1)
• ἐκκλησιάσοντ (1)
• ἐκκλησίαζον (1)
• ἐκκλησιασμούς (1)
• ἐκκλησιαστῇ (1)
• ἐκκλησιάζετε (1)
• ἐκκλησιάσατε (1)
• ἐκκλησιάσουσι (1)
• ἐκκλησιάζοντα (1)
• ἐκκλησιάζητε (1)
• ἐκκλησιάζωσι (1)
• ἐκκλησίᾳκατὰ (1)
• ἐκκλησίασεν (1)
• ἐκκλησιαστὰς (1)
• ἐκκλησιάζουσα (1)
• ἐκκλησιάσους (1)
• ἐκκλησιάζοντά (1)
• <ἐκκλησίαν> (1)
• ἐκκλησιάσομεν (1)
• ἐκκλησιαστὴν (1)
• ἐκκλησιάζῃ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool