Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δύσπειστος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: δύσπειστος δύσπειστον

Structure: δυσπειστ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: = duspeiqh/s, Xen.

Sense

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative δύσπειστος δύσπειστον
Genitive δυσπείστου δυσπείστου
Dative δυσπείστῳ δυσπείστῳ
Accusative δύσπειστον δύσπειστον
Vocative δύσπειστε δύσπειστον
DualN/A/V δυσπείστω δυσπείστω
G/D δυσπείστοιν δυσπείστοιν
PluralNominative δύσπειστοι δύσπειστα
Genitive δυσπείστων δυσπείστων
Dative δυσπείστοις δυσπείστοις
Accusative δυσπείστους δύσπειστα
Vocative δύσπειστοι δύσπειστα
Positive Comparative Superlative
Adjective δύσπειστος δυσπείστου δυσπειστότερος δυσπειστοτέρου δυσπειστότατος δυσπειστοτάτου
Adverb δυσπείστως δυσπειστότερον δυσπειστότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • βουλοίμην δ’ ἂν καὶ ταῦτα ἐνθυμηθῆναι τοὺσ ἔτι δυσπείστωσ ἔχοντασ πρὸσ τὰ εἰρημένα, ὅτι μειράκιον μὲν ἔτι ὄντα καὶ νεωστὶ τοῦ μαθήματοσ ἁπτόμενον αὐτὸν οὐκ ἄλογον ἦν καὶ ταῦτα καὶ τἆλλα πάντα διὰ πολλῆσ ἐπιμελείασ τε καὶ φροντίδοσ ἔχειν, ἐπειδὴ δ’ ἡ χρόνιοσ ἄσκησισ ἕξιν αὐτῷ ἐνεποίησε πολλὴν καὶ τύπουσ ἰσχυροὺσ ἐνειργάσατο τῶν αἰεὶ μελετωμένων, τότε ἀπὸ τοῦ ῥᾴστου τε καὶ τῆσ ἕξεωσ αὐτὸ ποιεῖν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 521)
  • ὄγκον, ἀλλ’ ἐν ὅσῳ μάλα δίχα φωνῆσ ἐννοηθεὶσ κινεῖ λόγοσ ἀπραγμόνωσ, οὕτωσ οὐκ ἂν οἶμαι δυσπείστωσ ἔχοιμεν ὑπὸ νοῦ κρείσσονοσ νοῦν καὶ ψυχῆσ θειοτέρασ ἂν ἄγεσθαι θύραθεν ἐφαπτομένησ ἣν πέφυκεν ἐπαφὴν λόγοσ ἴσχειν πρὸσ λόγον ὥσπερ φῶσ ἀνταύγειαν. (Plutarch, De genio Socratis, section 20 18:1)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION