διττός
First/Second declension Adjective;
이형
Transliteration:
Principal Part:
διττός
διττή
διττόν
Structure:
διττ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- Attic spelling of δισσός (dissós)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τὴν γῆν, τὰ μὲν ὑποβρύχια, φωλεύοντα ἐν μυχῷ τῆσ ψάμμου, τὰ δὲ ἄνω ἐπιπολάζοντα, φύσαλοι καὶ ἀσπίδεσ καὶ ἔχιδναι καὶ κεράσται καὶ βουπρήστεισ καὶ ἀκοντίαι καὶ ἀμφίσβαιναι καὶ δράκοντεσ καὶ σκορπίων γένοσ διττόν, τὸ μὲν ἕτερον ἐπίγειόν τε καὶ πεζόν, ὑπέρμεγα καὶ πολυσφόνδυλον, θάτερον δὲ ἐναέριον καὶ πτηνόν, ὑμενόπτερον δὲ οἱᾶ ταῖσ ἀκρίσι καὶ τέττιξι καὶ νυκτερίσι τὰ πτερά. (Lucian, Dipsades 5:1)
- ἀλλὰ σύ, ἔφη, καὶ ταῦτα παίδευσόν με, ὅπωσ μοι χρηστέον κἀμαυτῷ καὶ τῇ τέχνῃ, καί σοι διττὴν εἴσομαι τὴν χάριν, καὶ ἐπὶ τῇ αὐλήσει καί, τὸ μέγιστον, ἐπὶ τῇ δόξῃ αὐτῆσ. (Lucian, Harmonides 3:5)
- διττῆσ δὲ τῆσ ἀμφισβητήσεωσ ὑπαρχούσησ, τῆσ μὲν περὶ τοῦ γεγονέναι τὰσ διαθήκασ ἢ μή, τῆσ δέ, τῶν διαθηκῶν ἀμφισβητουμένων ἤδη, τίνα δεῖ τοῦ κλήρου κρατεῖν, πρῶτον ἀποδοὺσ τὸν ὑπὲρ τῶν νόμων λόγον καὶ κατὰ τοῦτο ἀποδείξασ τὸ μέροσ, ὡσ οὐ δεῖ τὸν ἐπίδικον κρατεῖσθαι κλῆρον πρὸ δίκησ, οὕτωσ ἐπὶ τὴν διήγησιν ἔρχεται, δι’ ἧσ ἀποδείκνυσιν οὐδὲ γεγενημένασ ὑπὸ τοῦ τετελευτηκότοσ τὰσ διαθήκασ. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 152)
- γίγνονται δὲ καὶ μέγισταί τινεσ μυῖαι, ἃσ στρατιώτιδασ οἱ πολλοὶ καλοῦσιν, οἱ δὲ κύνασ, τραχύταται τὸν βόμβον καὶ τὴν πτῆσιν ὠκύταται, αἵ γε καὶ μακροβιώταταὶ εἰσιν καὶ τοῦ χειμῶνοσ ὅλου ἄσιτοι διακαρτεροῦσιν ὑπεπτηχυῖαι τοῖσ ὀρόφοισ μάλιστα, ἐφ’ ὧν κἀκεῖνο θαυμάζειν ἄξιον, ὅτι ἀμφότερα, καὶ τὰ θηλειῶν καὶ τὰ ἀρρένων, δρῶσιν καὶ βαινόμεναι καὶ ^ βαίνοντεσ ἐν τῷ μέρει κατὰ τὸν Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτησ παῖδα τὸν μικτὸν τὴν φύσιν καὶ διττὸν τὸ κάλλοσ. (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 12:1)
- τὸν ἄνθρωπον δὲ τὸν διττὸν Θέσπιδι τῷ αὐλητῇ ἐδωρήσατο καλῶσ αὐλήσαντι παρὰ τὸν πότον. (Lucian, Prometheus es in verbis 11:1)
- "τὰ δὲ θερινὰ μᾶλλον, ἥ τε λυχνὶσ καὶ τὸ Διὸσ ἄνθοσ καὶ τὸ κρίνον καὶ τὸ ἴφυον καὶ ἀμάρακοσ ὁ Φρύγιοσ, ἔτι δὲ ὁ πόθοσ καλούμενοσ, οὗτοσ δὲ ἐστι διττόσ, ὁ μὲν ἔχων τὸ ἄνθοσ ὅμοιον ὑακίνθῳ, ὁ δ’ ἕτεροσ ἄχρωσ, ἔκλευκοσ,1 ᾧ χρῶνται πρὸσ τοὺσ τάφουσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 24 2:1)
- τοῦ δὲ τρίτου τούτου ῥυθμοῦ διττὸσ ὁ τρόποσ· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 177)
- ἐοίκε δὲ λαθεῖν τούτουσ ἅπαντασ, ᾗ διττὸσ ἡμῶν ὡσ ἀληθῶσ ἕκαστόσ ἐστι καὶ σύνθετοσ· (Plutarch, De virtute morali, section 3 4:1)
- ἐοίκε δὲ λαθεῖν τούτουσ ἅπαντασ, ᾗ διττὸσ ἡμῶν ὡσ ἀληθῶσ ἕκαστόσ ἐστι καὶ σύνθετοσ· (Plutarch, De virtute morali, section 3 2:2)
- ἐπεὶ δ’ ὁ θεατὴσ διττόσ, ὁ μὲν ἐλεύθεροσ καὶ πεπαιδευμένοσ, ὁ δὲ φορτικὸσ ἐκ βαναύσων καὶ θητῶν καὶ ἄλλων τοιούτων συγκείμενοσ, ἀποδοτέον ἀγῶνασ καὶ θεωρίασ καὶ τοῖσ τοιούτοισ πρὸσ ἀνάπαυσιν· (Aristotle, Politics, Book 8 116:2)