Ancient Greek-English Dictionary Language

δαιμόνιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δαιμόνιος δαιμονίᾱ δαιμόνιον

Structure: δαιμονι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. (Homeric) strange, extraordinary, inscrutable; that is, resembling a δαίμων
  2. proceeding from a deity, heaven-sent, divine, miraculous, marvelous

Examples

  • πῦρ γὰρ ἐπελεύσεται αὐτῇ παρὰ τοῦ αἰωνίου εἰσ ἡμέρασ μακράσ, καὶ κατοικηθήσεται ὑπὸ δαιμονίων τὸν πλείονα χρόνον. ‐ (Septuagint, Liber Baruch 4:35)
  • πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων, πολλὰ δ’ ἀέλπτωσ κραίνουσι θεοί· (Euripides, episode, anapests16)
  • τοῦτό σοι τέλοσ, ὦ καλὲ Φίλων, ἐγένετο τοῦ συμποσίου, ἢ ἄμεινον τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων, πολλὰ δ’ ἀέλπτωσ κραίνουσι θεοί, καὶ τὰ δοκηθέντ’ οὐκ ἐτελέσθη· (Lucian, Symposium, (no name) 48:1)
  • πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων, πολλὰ δ’ ἀέλπτωσ κραίνουσι θεοί· (Euripides, Helen, episode, anapests1)
  • Ἡγησίασ δὲ διαλεγόμενοσ πολλοὺσ ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων. (Plutarch, De amore prolis, section 5 2:1)

Synonyms

  1. strange

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION