Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δαιμόνιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δαιμόνιος δαιμονίᾱ δαιμόνιον

Structure: δαιμονι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. (Homeric) strange, extraordinary, inscrutable; that is, resembling a δαίμων
  2. proceeding from a deity, heaven-sent, divine, miraculous, marvelous

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative δαιμόνιος δαιμονίᾱ δαιμόνιον
Genitive δαιμονίου δαιμονίᾱς δαιμονίου
Dative δαιμονίῳ δαιμονίᾱͅ δαιμονίῳ
Accusative δαιμόνιον δαιμονίᾱν δαιμόνιον
Vocative δαιμόνιε δαιμονίᾱ δαιμόνιον
DualN/A/V δαιμονίω δαιμονίᾱ δαιμονίω
G/D δαιμονίοιν δαιμονίαιν δαιμονίοιν
PluralNominative δαιμόνιοι δαιμονίαι δαιμόνια
Genitive δαιμονίων δαιμονιῶν δαιμονίων
Dative δαιμονίοις δαιμονίαις δαιμονίοις
Accusative δαιμονίους δαιμονίᾱς δαιμόνια
Vocative δαιμόνιοι δαιμονίαι δαιμόνια
Positive Comparative Superlative
Adjective δαιμόνιος δαιμονίου δαιμονιότερος δαιμονιοτέρου δαιμονιότατος δαιμονιοτάτου
Adverb δαιμονίως δαιμονιότερον δαιμονιότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὕτωσ οἱ τῶν δαιμόνων λόγοι διὰ πάντων φερόμενοι μόνοισ ἐνηχοῦσι τοῖσ ἀθόρυβον ἦθοσ καὶ νήνεμον ἔχουσι τὴν ψυχὴν, οὓσ δὴ καὶ ἱεροὺσ καὶ δαιμονίουσ ἀνθρώπουσ καλοῦμεν. (Plutarch, De genio Socratis, section 20 24:1)
  • οὔπω γὰρ αὐτὸ τοὔνομα τῆσ τύχησ λέγοντεσ, εἰδότεσ δὲ τὴν τῆσ ἀτάκτωσ καὶ ἀορίστωσ περιφερομένησ αἰτίασ δύναμιν ἰσχυρὰν καὶ ἀφύλακτον οὖσαν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ τοῖσ τῶν θεῶν ὀνόμασιν ἐξέφραζον, ὥσπερ ἡμεῖσ καὶ πράγματα καὶ ἤθη καὶ νὴ Δία καὶ λόγουσ καὶ ἄνδρασ εἰώθαμεν δαιμονίουσ καὶ θείουσ προσαγορεύειν. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6 32:1)
  • διαπυθόμενοι ἄρα τοῦ θεοῦ πῶσ χρὴ τοὺσ δαιμονίουσ τε καὶ θείουσ τιθέναι καὶ τίνι διαφόρῳ, οὕτω καὶ ταύτῃ θήσομεν ᾗ ἂν ἐξηγῆται; (Plato, Republic, book 5 477:1)
  • πρὸσ μέν γε τὰσ δαιμονίουσ πληγὰσ ἀθυμεῖν εἰκὸσ ἦν, τὸ δ’ αὐτὸ καὶ πρὸσ ἀνθρωπίνην ἔφοδον πάσχειν ἀνάνδρων. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 535:2)
  • κἀκείνουσ πλὴν ὅσον οὐ δαίμονασ, ἀλλὰ δαιμονίουσ καλῶν, θαρρούντωσ ἂν ἔχοισ λέγειν, ὑποχθονίουσ τινὰσ φύλακασ καὶ σωτῆρασ τῶν Ἑλλήνων, ἀλεξικάκουσ καὶ πάντα ἀγαθοὺσ, καὶ ῥύεσθαί γε τὴν χώραν οὐ χεῖρον ἢ τὸν ἐν Κολωνῷ κείμενον Οἰδίπουν, ἢ εἴ τισ ἄλλοθί που τῆσ χώρασ ἐν καιρῷ τοῖσ ζῶσι κεῖσθαι πεπίστευται. (Aristides, Aelius, Orationes, 56:10)

Synonyms

  1. strange

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION