Ancient Greek-English Dictionary Language

δαιμόνιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δαιμόνιος δαιμονίᾱ δαιμόνιον

Structure: δαιμονι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. (Homeric) strange, extraordinary, inscrutable; that is, resembling a δαίμων
  2. proceeding from a deity, heaven-sent, divine, miraculous, marvelous

Examples

  • ἔθυσαν δαιμονίοισ καὶ οὐ Θεῷ, θεοῖσ, οἷσ οὐκ ᾔδεισαν. καινοὶ καὶ πρόσφατοι ἥκασιν, οὓσ οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρεσ αὐτῶν. (Septuagint, Liber Deuteronomii 32:17)
  • καὶ ἔθυσαν τοὺσ υἱοὺσ αὐτῶν καὶ τὰσ θυγατέρασ αὐτῶν τοῖσ δαιμονίοισ (Septuagint, Liber Psalmorum 105:37)
  • ὁ λαὸσ οὗτοσ ὁ παροξύνων με ἐναντίον ἐμοῦ διαπαντόσ, αὐτοὶ θυσιάζουσιν ἐν τοῖσ κήποισ καὶ θυμιῶσιν ἐπὶ ταῖσ πλίνθοισ τοῖσ δαιμονίοισ, ἃ οὐκ ἔστιν. (Septuagint, Liber Isaiae 65:3)
  • παρωξύνατε γὰρ τὸν ποιήσαντα ὑμᾶσ θύσαντεσ δαιμονίοισ καὶ οὐ Θεῷ. (Septuagint, Liber Baruch 4:7)
  • σέβομαι Λατώ τ’ ἄνασσαν κίθαρίν τε ματέρ’ ὕμνων ἄρσενι βοᾷ δόκιμον, τᾷ φάοσ ἔσσυτο δαιμονίοισ <θεοῦ> ὄμμασιν ἁμετέρασ τε δι’ αἰφνιδίου ὀπόσ. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, lyric10)

Synonyms

  1. strange

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION