Sense

1. (Homeric) strange, extraordinary, inscrutable; that is, resembling a δαίμων
2. proceeding from a deity, heaven-sent, divine, miraculous, marvelous

Examples

• ὦ δαιμόνιε τοῦτον μὲν ἐά χαίρειν, σὺ δὲ Ἀγάθωνά μοι δεῦρ’ ἐκκάλεσον πάσῃ τέχνῃ. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics2)
• ὦ δαιμόνιε μὴ τοῦ λέγοντοσ ἴσθι, μηδ’ οἰηθῇσ ἐμοῦ ποθ’ εὑρήσειν φίλον βελτίον’· (Aristotle, Agon, antepirrheme13)
• ἐάσον ὦ δαιμόνιε καταδαρθεῖν τί με. (Aristophanes, Clouds, Prologue 2:13)
• ὦ δαιμόνιε, τί χρῆμα πάσχεισ ὦ πάτερ; (Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics3)
• πᾶσ γάρ τισ ὀμνὺσ οἷσ ὀφείλων τυγχάνω, θείσ μοι πρυτανεῖ’ ἀπολεῖν μέ φησι κἀξολεῖν, κἀμοῦ μέτριά τε καὶ δίκαι’ αἰτουμένου, ὦ δαιμόνιε τὸ μέν τι νυνὶ μὴ λάβῃσ, τὸ δ’ ἀναβαλοῦ μοι, τὸ δ’ ἄφεσ, οὔ φασίν ποτε οὕτωσ ἀπολήψεσθ’, ἀλλὰ λοιδοροῦσί με ὡσ ἄδικόσ εἰμι, καὶ δικάσεσθαί φασί μοι. (Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene2)

Similar forms

• δαιμόνιον (234)
• δαιμονίου (132)
• δαίμονι (81)
• δαιμόνια (77)
• δαιμόνιε (53)
• δαιμονίως (32)
• δαιμονίῳ (27)
• δαιμονίων (26)
• Δαιμόνι (25)
• δαιμόνιος (20)
• δαιμονίη (20)
• δαιμόνιοι (13)
• δαιμόνιόν (13)
• δαιμονίοις (9)
• δαιμονίᾳ (7)
• δαιμονίαν (6)
• δαιμονίας (5)
• δαιμονίους (5)
• δαιμονία (5)
• δαιμονικόν (2)
• δαιμονισθεὶς (1)
• δαιμονίζεται (1)
• δαιμονίαις (1)
• δαιμονίοισι (1)
• δαιμονικοὺς (1)
• δαιμονιώτατε (1)
• δαιμόνιαι (1)
• δαιμονικὴν (1)
• δαιμόνιέ (1)
• δαιμονισθείς (1)
• δαιμονικὸν (1)
• δαιμονιώτατα (1)
• δαιμόνιά (1)
• δαιμονίης (1)
• δαιμονιώδης (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary