Ancient Greek-English Dictionary Language

δαιμόνιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δαιμόνιος δαιμονίᾱ δαιμόνιον

Structure: δαιμονι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. (Homeric) strange, extraordinary, inscrutable; that is, resembling a δαίμων
  2. proceeding from a deity, heaven-sent, divine, miraculous, marvelous

Examples

  • ὅτι πάντεσ οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ Κύριοσ τοὺσ οὐρανοὺσ ἐποίησεν. (Septuagint, Liber Psalmorum 95:5)
  • καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ θηρία καὶ ἐμπλησθήσονται αἱ οἰκίαι ἤχου, καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ σειρῆνεσ, καὶ δαιμόνια ἐκεῖ ὀρχήσονται, (Septuagint, Liber Isaiae 13:21)
  • καὶ συναντήσουσι δαιμόνια ὀνοκενταύροισ καὶ βοήσονται ἕτεροσ πρὸσ τὸν ἕτερον. ἐκεῖ ἀναπαύσονται ὀνοκεύνταυροι, εὗρον γὰρ αὐτοῖσ ἀνάπαυσιν. (Septuagint, Liber Isaiae 34:14)
  • σῷ γὰρ ἐδάμην πόθῳ, δαιμόνια βουλόμενοσ εἰσ ἀγρὸν ἀνερπύσαι ἦσθα γὰρ μέγιστον ἡμῖν κέρδοσ ὦ ποθουμένη πᾶσιν ὁπόσοι γεωργὸν βίον ἐτρίβομεν. (Aristophanes, Peace, Choral, antistrophe 22)
  • ὅταν μὲν οὖν ἥ τε προαίρεσισ αὐτοῦ καὶ ἡ δύναμισ συνεκδράμῃ, τέλεια γίνεται κατορθώματα καὶ δαιμόνια· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 24 4:1)
  • κατάβηθ’ ὦ δαιμονία τῷ παιδίῳ. (Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene 1:19)

Synonyms

  1. strange

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION