Ancient Greek-English Dictionary Language

βέβηλος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βέβηλος βέβηλη βέβηλον

Structure: βεβηλ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: bhlo/s, with be- as a redupl.

Sense

  1. allowable to be trodden, permitted to human use
  2. unhallowed, impure, uninitiated in

Examples

  • καὶ ταῖσ μιαραῖσ χερσὶ τὰ ἱερὰ σκεύη λαμβάνων καὶ τὰ ὑπ̓ ἄλλων βασιλέων ἀνατεθέντα πρὸσ αὔξησιν καὶ δόξαν τοῦ τόπου καὶ τιμὴν ταῖσ βεβήλοισ χερσὶ συσσύρων ἐπεδίδου. (Septuagint, Liber Maccabees II 5:16)
  • οὗτοι προαιρέσει τε ὁμοίᾳ ἐχρήσαντο περὶ τὴν ἐκλογὴν τῶν ὑποθέσεων καὶ δυνάμεισ οὐ πολύ τι διαφερούσασ ἔσχον ἀλλήλων, οἳ μὲν τὰσ Ἑλληνικὰσ ἀναγράφοντεσ ἱστορίασ, οἳ δὲ τὰσ βαρβαρικάσ, αὐτάσ τε ταύτασ οὐ συνάπτοντεσ ἀλλήλαισ, ἀλλὰ κατ’ ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ διαιροῦντεσ καὶ χωρὶσ ἀλλήλων ἐκφέροντεσ, ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν φυλάττοντεσ σκοπόν, ὅσαι διεσῴζοντο παρὰ τοῖσ ἐπιχωρίοισ μνῆμαι κατὰ ἔθνη τε καὶ κατὰ πόλεισ, εἴ τ’ ἐν ἱεροῖσ εἴ τ’ ἐν βεβήλοισ ἀποκείμεναι γραφαί, ταύτασ εἰσ τὴν κοινὴν ἁπάντων γνῶσιν ἐξενεγκεῖν, οἱάσ παρέλαβον, μήτε προστιθέντεσ αὐταῖσ τι μήτε ἀφαιροῦντεσ· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 5 1:3)
  • ἀλλ’, ὦ τέκνον, θάκησιν εἴ τινα βλέπεισ ἢ πρὸσ βεβήλοισ ἢ πρὸσ ἄλσεσιν θεῶν, στῆσόν με κἀξίδρυσον, ὡσ πυθώμεθα ὅπου ποτ’ ἐσμέν· (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 1:5)
  • εἰή δ’ ἂν καὶ παρὰ ταῦτα τοῖσ βεβήλοισ ἡμῖν ἄδηλα ἕτερα. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 69 6:3)
  • διὸ καὶ τοὺσ ποιητὰσ αὐτῆσ καὶ τοὺσ συγγραφεῖσ τῶν ἱστοριῶν οὐκ ἐπιμνησθῆναί φησιν Ἑκαταῖοσ ὁ Ἀβδηρίτησ οὐδὲ τῶν κατ’ αὐτὴν πολιτευσαμένων ἀνδρῶν, ὡσ ἁγνῆσ οὔσησ καὶ μὴ δέον αὐτὴν βεβήλοισ στόμασιν διασαφεῖσθαι. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 12 45:1)

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION