Ancient Greek-English Dictionary Language

βάρβαρος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βάρβαρος βάρβαρος βάρβαρον

Structure: βαρβαρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: (어원이 불명확함.)

Sense

  1. of one speaking a different (non-Greek) language
  2. a person not associated with Greek culture
  3. barbaric, brutal, ignorant

Examples

  • Ἐπειδὴ πολλοὶ τῶν ξένων, οὐ μόνον Ἕλληνεσ ἀλλὰ καὶ βάρβαροι, οὐδαμῶσ ἄξιοι ὄντεσ κοινωνεῖν ἡμῖν τῆσ πολιτείασ, παρεγγραφέντεσ οὐκ οἶδα ὅπωσ καὶ θεοὶ δόξαντεσ ἐμπεπλήκασι μὲν τὸν οὐρανὸν ὡσ μεστὸν εἶναι τὸ συμπόσιον ὄχλου ταραχώδουσ πολυγλώσσων τινῶν καὶ ξυγκλύδων ἀνθρώπων, ἐπιλέλοιπε δὲ ἡ ἀμβροσία καὶ τὸ νέκταρ, ὥστε μνᾶσ ἤδη τὴν κοτύλην εἶναι διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν πινόντων οἱ δὲ ὑπὸ αὐθαδείασ παρωσάμενοι τοὺσ παλαιούσ τε καὶ ἀληθεῖσ θεοὺσ προεδρίασ ἠξιώκασιν αὑτοὺσ παρὰ πάντα τὰ πάτρια καὶ ἐν τῇ γῇ προτιμᾶσθαι θέλουσι· (Lucian, Deorum concilium, (no name) 14:7)
  • οὐ φιλόκαλοι γάρ, ἀλλὰ φιλόπλουτοὶ εἰσιν οἱ βάρβαροι. (Lucian, De Domo, (no name) 5:3)
  • ἄρχεταί τε ἀφ’ ἧσ αἰτίασ ἤρξαντο πρῶτον κακῶσ ποιεῖν τοὺσ Ἕλληνασ οἱ βάρβαροι, καὶ προελθὼν εἰσ τὴν τῶν βαρβάρων κόλασιν καὶ τιμωρίαν λήγει. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 3 8:3)
  • ἱστορέοντι δέ μοι ἐτέων πέρι, ὁκόσα τῷ ἱρῷ ἐστιν, καὶ τὴν θεὸν αὐτοὶ ἥντινα δοκέουσιν, πολλοὶ λόγοι ἐλέγοντο, τῶν οἱ μὲν ἱροί, οἱ δὲ ἐμφανέεσ, οἱ δὲ κάρτα μυθώδεεσ, καὶ ἄλλοι βάρβαροι, οἱ μὲν τοῖσιν Ἕλλησιν ὁμολογέοντεσ· (Lucian, De Syria dea, (no name) 11:1)
  • γενομένων δὲ ^ τούτων ὡσ προσέταξεν, τοὺσ μὲν λέοντασ ἐκνηξαμένουσ εἰσ τὴν πολεμίαν οἱ βάρβαροι ξύλοισ κατειργάσαντο ὥσ τινασ κύνασ ἢ λύκουσ ξενικούσ· (Lucian, Alexander, (no name) 48:5)

Synonyms

  1. of one speaking a different language

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION