Ancient Greek-English Dictionary Language

βάρβαρος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βάρβαρος βάρβαρος βάρβαρον

Structure: βαρβαρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: (어원이 불명확함.)

Sense

  1. of one speaking a different (non-Greek) language
  2. a person not associated with Greek culture
  3. barbaric, brutal, ignorant

Examples

  • καὶ τὰσ ἐξ οὐρανοῦ γενομένασ ἐπιφανείασ τοῖσ ὑπὲρ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ φιλοτίμωσ ἀνδραγαθήσασιν, ὥστε τὴν ὅλην χώραν ὀλίγουσ ὄντασ λεηλατεῖν καὶ τὰ βάρβαρα πλήθη διώκειν, (Septuagint, Liber Maccabees II 2:21)
  • ἀλλὰ ποδῶν ῥιπᾷ θανάτῳ πελάσεισ ἄρα βάρβαρα φῦλα καὶ δι’ ὁδοὺσ ἀνόδουσ στείχων· (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, lyric 1:9)
  • χρόνῳ δ’, ἵν’ ἡμῖν δρᾶν τι δὴ δοκοῖ πλέον, ἀνωλόλυξε καὶ κατῇδε βάρβαρα μέλη μαγεύουσ’, ὡσ φόνον νίζουσα δή. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 2:3)
  • ἔμολεσ, ὦ Πάρισ, ᾗτε σύ γε βουκόλοσ ἀργενναῖσ ἐτράφησ Ἰδαίαισ παρὰ μόσχοισ, βάρβαρα συρίζων, Φρυγίων αὐλῶν Ὀλύμπου καλάμοισ μιμήματα πνείων. (Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, epode1)
  • καὶ τοσοῦτον ἴσχυσεν, ἐκ μόνων τῶν περὶ αὐτὸν ὑπαρχόντων ὁρμώμενοσ, ὥστε δύο μοίρασ τὰ σύμπαντα ποιησάμενοσ τὴν ἑτέραν ἑλέσθαι καὶ λαβεῖν τὴν ἐπιφανεστέραν, ἀπὼν δὲ αὐτὸσ ὑπηρέταισ τε καὶ ὑποστρατήγοισ Πάρθουσ τε νικῆσαι πολλάκισ καὶ τὰ περὶ Καύκασον ἔθνη βάρβαρα μέχρι τῆσ Κασπίασ ὤσασθαι θαλάσσησ. (Plutarch, Comparison of Demetrius and Antony, chapter 1 2:2)

Synonyms

  1. of one speaking a different language

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION