Ancient Greek-English Dictionary Language

αὐτοκράτωρ

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: αὐτοκράτωρ αὐτοκράτορος

Structure: αὐτοκρατωρ (Stem)

Etym.: krate/w

Sense

  1. absolute ruler; autocrat
  2. a title applied to such ruler; equivalent of Latin title imperator

Examples

  • Φάβιοσ δ’ ὁρῶν πολλὰσ μὲν φυγὰσ καὶ ἥττασ, πολλοὺσ δὲ θανάτουσ καὶ σφαγὰσ αὐτοκρατόρων καὶ στρατηγῶν, λίμνασ δὲ καὶ πεδία καὶ δρυμοὺσ νεκρῶν στρατοπέδων πλήθοντασ, αἵματι δὲ καὶ φόνῳ ποταμοὺσ ἄχρι θαλάττησ ῥέοντασ, ἐν τῷ καθ’ ἑαυτὸν ὁρμωμένῳ καὶ βεβηκότι τὴν πόλιν ἀντιλαμβανόμενοσ καὶ ὑπερείδων, οὐκ εἰάσε τοῖσ ἐκείνων ὑποφερομένην πταίσμασι τελέωσ ἐκχυθῆναι. (Plutarch, Comparison of Pericles and Fabius Maximus, chapter 1 3:1)
  • εἰ δὲ θαρρεῖσ ἄμεινον ἁπάντων συγγεγραφέναι, διὰ τί ζώντων Οὐεσπασιανοῦ καὶ Τίτου τῶν αὐτοκρατόρων τῶν τὸν πόλεμον κατεργασαμένων καὶ βασιλέωσ Ἀγρίππα περιόντοσ ἔτι καὶ τῶν ἐκ γένουσ αὐτοῦ πάντων, ἀνδρῶν τῆσ Ἑλληνικῆσ παιδείασ ἐπὶ πλεῖστον ἡκόντων, τὴν ἱστορίαν οὐκ ἔφερεσ εἰσ μέσον; (Flavius Josephus, 424:1)
  • διέμεινεν δὲ ὅμοια καὶ τὰ παρὰ τῶν αὐτοκρατόρων· (Flavius Josephus, 504:2)
  • γενομένησ δὲ ταύτησ τῆσ πολιτείασ, οἱ μὲν πεντακισχίλιοι λόγῳ μόνον ᾑρέθησαν, οἱ δὲ τετρακόσιοι μετὰ τῶν δέκα τῶν αὐτοκρατόρων εἰσελθόντεσ εἰσ τὸ βουλευτήριον ἦρχον τῆσ πόλεωσ, καὶ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ πρεσβευσάμενοι κατελύοντο τὸν πόλεμον, ἐφ’ οἷσ ἑκάτεροι τυγχάνουσιν ἔχοντεσ· (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 32 3:1)
  • οἱ δ’ ὅλωσ οἰόνται λανθάνειν τοὺσ ἀκούοντασ, ὅταν βασιλέων καὶ αὐτοκρατόρων δεξιώσεισ καὶ προσαγορεύσεισ καὶ φιλοφροσύνασ ἀπαγγέλλωσιν, ὡσ οὐχ αὑτῶν ἐπαίνουσ ἀποδείξεισ δὲ τῆσ ἐκείνων ἐπιεικείασ καὶ φιλανθρωπίασ διεξιόντεσ. (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 19 3:1)

Synonyms

  1. absolute ruler

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION