Ancient Greek-English Dictionary Language

συνύπατος

Second declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: συνύπατος

Sense

  1. a colleague in the consulship.

Examples

  • ἐφ’ οἷσ ὁ συνύπατοσ αὐτοῦ καταρχὰσ μὲν ὡσ ἀπελαυνόμενοσ τῶν ἴσων ἠγανάκτει καὶ πολλάκισ ἐπὶ τῆσ βουλῆσ τὰ δίκαια πρὸσ αὐτὸν ἔλεγεν, ὕστερον δὲ συγγνοὺσ ἑαυτῷ κατά τε προγόνων ὄγκον καὶ φίλων πλῆθοσ καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ δυνάμεισ ἐλάττονα ἰσχὺν ἔχοντι ‐ δημοτικὸσ γὰρ ἦν καὶ τῶν νεωστὶ παρελθόντων εἰσ γνῶσιν ‐ εἶξέ τε τῷ συνυπάτῳ καὶ παρεχώρησε τοῦ Σαυνιτικοῦ πολέμου τὴν ἡγεμονίαν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 17-18, chapter 4 4:2)
  • ἐπειδὴ δ’ ἐπαύσατο ὅ τε συνύπατοσ αὐτοῦ Οὐεργίνιοσ πολλὴν ἐποιήσατο κατηγορίαν ὡσ στάσιν εἰσάγοντοσ, καὶ τῶν ἄλλων βουλευτῶν οἱ πρεσβύτατοί τε καὶ τιμιώτατοι, μάλιστα δ’ Ἄππιοσ Κλαύδιοσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 71 2:1)
  • ὁ δὲ συνύπατοσ αὐτοῦ τοὺσ ὑφ’ ἑαυτὸν ἄρχοντασ ἐπὶ στρατοπέδου καταλιπὼν εἰσ τὴν Ῥώμην ᾤχετο· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 87 1:2)
  • καὶ εἰ μηδὲν ἔτι πολυπραγμονεῖν ὁ συνύπατοσ αὐτοῦ προείλετο, συγγνοὺσ ἂν ὁ δῆμοσ, ὡσ οὔτε δίκαια οὔθ’ ὅσια ἀξιῶν ἔλυσε τὸν νόμον· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 44 7:1)
  • ἐν δὲ τῇ πόλει τὸν νεὼν τοῦ Πιστίου Διὸσ Σπόριοσ Ποστόμιοσ ὁ συνύπατοσ αὐτοῦ καθιέρωσε μηνὸσ Ιοὐνίου ταῖσ καλουμέναισ Νώναισ ἐπὶ τοῦ Ἐνυαλίου λόφου, κατασκευασθέντα μὲν ὑπὸ τοῦ τελευταίου βασιλέωσ Ταρκυνίου, τῆσ δὲ νομιζομένησ παρὰ Ῥωμαίοισ ἀνιερώσεωσ οὐ τυχόντα ὑπ’ ἐκείνου. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 60 11:1)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION