뜻

1. a denial, negation

예문

• καὶ ἐκπώματα ἦν χρυσᾶ καὶ διάκονοι ὡραῖοι καὶ μουσουργοὶ καὶ γελωτοποιοὶ μεταξύ, καὶ ὅλωσ ἡδίστη τισ ἦν ἡ διατριβή, πλὴν ἀλλ’ ἕν με ἐλύπει οὐ μετρίωσ, ὁ Θεσμόπολισ ἐνοχλῶν καὶ ἀρετήν τινα πρόσ με διεξιὼν καὶ διδάσκων ὡσ αἱ δύο ἀποφάσεισ μίαν κατάφασιν ἀποτελοῦσι καὶ ὡσ εἰ ἡμέρα ἐστί, νὺξ οὐκ ἔστιν, ἐνίοτε δὲ καὶ κέρατα ἔφασκεν εἶναί μοι· (Lucian, Gallus, (no name) 11:6)

  (루키아노스, Gallus, (no name) 11:6)

• οὓσ δ’ ἡ πόλισ ἅπασα οὐ δύναται ἀναγκάσαι τὰ δίκαια ποιεῖν, κατὰ τούτων ἡ βουλὴ ψευδεῖσ ἀποφάσεισ πεποίηται; (Dinarchus, Speeches, 9:7)

  (디나르코스, 연설, 9:7)

• ἢ τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴν Δημοσθένην καὶ Δημάδην καὶ Κηφισοφῶντα ζητήσασαν ἓξ μῆνασ ἀδίκωσ εἰσ ὑμᾶσ πεποιῆσθαι τὰσ ἀποφάσεισ; (Dinarchus, Speeches, 53:4)

  (디나르코스, 연설, 53:4)

• ἀνάγκη τὴν βουλήν, ὦ ἄνδρεσ, τὴν ἐξ Ἀρείου πάλου κατὰ δύο τρόπουσ ποιεῖσθαι τὰσ ἀποφάσεισ πάσασ. (Dinarchus, Speeches, 61:1)

  (디나르코스, 연설, 61:1)

• ἐξέβαλεσ σὺ Χαρῖνον ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ προδοσίᾳ κατὰ τὰσ τῆσ βουλῆσ ἀποφάσεισ καὶ τιμωρίασ. (Dinarchus, Speeches, 76:3)

  (디나르코스, 연설, 76:3)

유사 형태

• ἀπόφασιν (78)
• ἀποφάσεις (74)
• ἀπόφασις (30)
• ἀποφάσεως (22)
• ἀποφάσει (15)
• ἀποφάσεων (9)
• ἀποφάσεσι (8)
• ἀποφάσεσιν (4)
• ἀπόφασθε (2)
• ἀποφᾶσα (1)
• ἀποφάσκονθ (1)
• ἀπο[φάσεως (1)
• ἀπόφασίς (1)
• ἀπόφασίν (1)
• ἀποφάσκων (1)
• [ἀπόφασισ] (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.