ἀναγινώσκω
Non-contract Verb;
이형
Transliteration:
Principal Part:
ἀναγινώσκω
Structure:
ἀνα
(Prefix)
+
γινώσκ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- post-classical spelling of ἀναγιγνώσκω (anagignṓskō)
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοῖσ Μιχαίασ πάντασ τοὺσ λόγουσ, οὓσ ἤκουσεν ἀναγινώσκοντοσ Βαροὺχ εἰσ τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ. (Septuagint, Liber Ieremiae 43:13)
- καὶ ἐγενήθη ἀναγινώσκοντοσ Ἰουδὶν τρεῖσ σελίδασ καὶ τέσσαρασ, ἀπέτεμεν αὐτὰσ τῷ ξυρῷ τοῦ γραμματέωσ καὶ ἔρριπτεν εἰσ τὸ πῦρ τὸ ἐπὶ τῆσ ἐσχάρασ, ἕωσ ἐξέλιπε πᾶσ ὁ χάρτησ εἰσ τὸ πῦρ τὸ ἐπὶ τῆσ ἐσχάρασ. (Septuagint, Liber Ieremiae 43:23)
- ἐπεὶ δέ σοι μετέδοξε βελτίω ταῦτα εἶναι καὶ τὴν μὲν ἐλευθερίαν μακρὰ χαίρειν ἐᾶν, ζηλῶσαι δὲ τὸ ἀγεννέστατον ἐκεῖνο ἰαμβεῖον ὅπου τὸ κέρδοσ, παρὰ φύσιν δουλευτέον, ὁρ́α ὅπωσ μηδεὶσ ἔτι ἀκούσεταί σου ἀναγινώσκοντοσ αὐτό, ἀλλὰ μηδὲ ἄλλῳ παράσχῃσ τῶν τὸν παρόντα σου βίον ὁρώντων ἐπελθεῖν τὰ γεγραμμένα, εὔχου δὲ Ἑρμῇ τῷ χθονίῳ καὶ τῶν ἀκηκοότων πρότερον πολλὴν λήθην κατασκεδάσαι, ἢ δόξεισ τῷ τοῦ Κορινθίου μύθου ταὐτόν τι πεπονθέναι, κατὰ σαυτοῦ ὁ Βελλεροφόντησ γεγραφὼσ τὸ βιβλίον· (Lucian, Apologia 9:2)
- καὶ ἀναγινώσκοντοσ Ὀλυμπίασι, παραστὰσ καὶ διεξελθὼν μεθ’ ἱστορίασ καὶ ἀποδείξεωσ ὅσα Θηβαίοισ καὶ Χαλκιδεῦσιν ὑπάρχει καλὰ πρὸσ τὴν Ἑλλάδα, καὶ πάλιν ὅσων αἴτιοι γεγόνασι κακῶν οἱ κολακεύοντεσ Μακεδόνασ, οὕτωσ ἐπέστρεψε τοὺσ παρόντασ ὥστε δείσαντα τῷ θορύβῳ τὸν σοφιστὴν ὑπεκδῦναι τῆσ πανηγύρεωσ; (Plutarch, Demosthenes, chapter 9 2:1)
- ἔνθα δὴ τοῦ ὑπηρέτου τὸν νόμον προχειρισαμένου, τοῦ δὲ Κάτωνοσ οὐκ ἐῶντοσ ἀναγινώσκειν, τοῦ δὲ Μετέλλου παραλαβόντοσ αὐτὸν καὶ ἀναγινώσκοντοσ, ὁ μὲν Κάτων ἐξήρπασε τὸ βιβλίον, ὁ δὲ Θέρμοσ ἀπὸ στόματοσ τοῦ Μετέλλου τὸν νόμον ἐπισταμένου καὶ λέγοντοσ ἐπέσχε τῇ χειρὶ τὸ στόμα καὶ τὴν φωνὴν ἀπέκλεισεν, ἄχρι οὗ, ἄμαχον ὁρῶν ἀγῶνα τοὺσ ἄνδρασ ὁ Μέτελλοσ ἀγωνιζομένουσ, καὶ τὸν δῆμον ἡττώμενον πρὸσ τὸ συμφέρον καὶ τρεπόμενον, ἐκέλευσεν ἄποθεν ὁπλίτασ μετὰ φόβου καὶ κραυγῆσ ἐπιτρέχειν. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 28 1:1)
Derived
- ἐπιγινώσκω (Ionic and post-classical spelling of ἐπιγιγνώσκω )