Plutarch, Adversus Colotem, section 15

(플루타르코스, Adversus Colotem, section 15)

"ἀλλὰ δὴ Πλάτων φησὶ τοὺσ ἵππουσ ὑφ’ ἡμῶν ματαίωσ ἵππουσ εἶναι καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ ποῦ τοῦτο τῶν Πλάτωνοσ συγγραμμάτων ἀποκεκρυμμένον εὑρ͂εν ὁ Κωλώτησ; "ἡμεῖσ γὰρ ἐν πᾶσιν ἀναγινώσκομεν καὶ τὸν ἄνθρωπον ἄνθρωπον καὶ τὸν ἵππον ἵππου καὶ πῦρ τὸ πῦρ ὑπ’ αὐτοῦ δοξαζόμενον· "καὶ δοξαστὸν ὀνομάζει τούτων ἕκαστον. "ὁ δ’ οἱᾶ δὴ σοφίασ οὐδ’ ἀκαρὲσ ἀπέχων ὡσ ἓν καὶ ταὐτὸν ἔλαβε τὸ μὴ εἶναι τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸ εἶναι μὴ ὂν τὸν ἄνθρωπον. "τῷ Πλάτωνι δὲ θαυμαστῶσ ἐδόκει διαφέρειν τὸ μὴ εἶναι τοῦ μὴ ὂν εἶναι· "τῷ μὲν γὰρ ἀναίρεσιν οὐσίασ πάσησ τῷ δ’ ἑτερότητα δηλοῦσθαι τοῦ μεθεκτοῦ καὶ τοῦ μετέχοντοσ. "ἣν οἱ μὲν ὕστερον εἰσ γένουσ καὶ εἴδουσ καὶ κοινῶσ τινων καὶ ἰδίων λεγομένων ποιῶν διαφορὰν ἔθεντο μόνον, ἀνωτέρω δ’ οὐ προῆλθον, εἰσ λογικωτέρασ ἀπορίασ ἐμπεσόντεσ. "ἔστι δὲ τοῦ μεθεκτοῦ πρὸσ τὸ μετέχον λόγοσ, ὃν αἰτία τε πρὸσ ὕλην ἔχει καὶ παράδειγμα πρὸσ εἰκόνα καὶ δύναμισ πρὸσ πάθοσ. "ᾧ γε δὴ μάλιστα τὸ καθ’ αὑτὸ καὶ ταὐτὸν ὂν ἀεὶ διαφέρει τοῦ δι’ ἕτερον καὶ μηδέποτ’ ὡσαύτωσ ἔχοντοσ· "ὅτι τὸ μὲν οὔτ’ ἔσται ποτὲ μὴ ὂν οὔτε γέγονε, καὶ διὰ τοῦτο πάντωσ καὶ ὄντωσ ὄν ἐστι· "τῷ δ’ οὐδ’ ὅσον ἀπ’ ἄλλου συμβέβηκε μετέχειν τοῦ εἶναι βέβαιόν ἐστιν, ἀλλ’ ἐξίσταται δι’ ἀσθένειαν, ἅτε τῆσ ὕλησ περὶ τὸ εἶδοσ ὀλισθανούσησ καὶ πάθη πολλὰ καὶ μεταβολὰσ εἶναι τὴν εἰκόνα τῆσ οὐσίασ, ὥστε κινεῖσθαι καὶ σαλεύεσθαι, δεχομένησ. "ὥσπερ οὖν ὁ λέγων Πλάτωνα μὴ εἶναι τὴν εἰκόνα τοῦ Πλάτωνοσ, οὐκ ἀναιρεῖ τὴν ὡσ εἰκόνοσ αἴσθησιν αὐτῆσ καὶ ὕπαρξιν, ἀλλ’ ἐνδείκνυται καθ’ αὑτό τινοσ ὄντοσ καὶ πρὸσ ἐκεῖνο ἑτέρου γεγονότοσ διαφοράν· "οὕτωσ οὔτε φύσιν οὔτε χρῆσιν οὔτ’ αἴσθησιν ἀνθρώπων ἀναιροῦσιν οἱ κοινῆσ τινοσ οὐσίασ μετοχῇ καὶ ἰδέᾳ γιγνόμενον ἡμῶν ἕκαστον εἰκόνα τοῦ παρασχόντοσ τὴν ὁμοιότητα τῇ γενέσει προσαγορεύοντεσ οὐδὲ γὰρ ὁ πῦρ μὴ λέγων εἶναι τὸν πεπυρωμένον σίδηρον ἢ τὴν σελήνην ἥλιον, ἀλλὰ κατὰ Παρμενίδην νυκτιφαὲσ περὶ γαῖαν ἀλώμενον, ἀλλότριον φῶσ, ἀναιρεῖ σιδήρου χρῆσιν ἢ σελήνησ· "φύσιν· "ἀλλ’ εἰ μὴ λέγοι σῶμα μηδὲ πεφωτισμένον, ἤδη μάχεται ταῖσ αἰσθήσεσιν, ὥσπερ ὁ σῶμα καὶ ζῷον καὶ γένεσιν καὶ αἴσθησιν μὴ ἀπολείπων. "ὁ δὲ ταῦθ’ ὑπάρχειν τῷ μετεσχηκέναι καὶ ὅσον ἀπολείπεται τοῦ ὄντοσ ἀεὶ καὶ τὸ εἶναι παρέχοντοσ αὐτοῖσ ὑπονοῶν οὐ παρορᾷ τὸ αἰσθητὸν ἀλλὰ παρορᾷ τὸ νοητόν, οὐδ’ ἀναιρεῖ τὰ γιγνόμενα καὶ φαινόμενα περὶ ἡμᾶσ τῶν παθῶν ἀλλ’ ὅτι βεβαιότερα τούτων ἕτερα καὶ μονιμώτερα πρὸσ οὐσίαν ἐστὶ τῷ μήτε γίγνεσθαι μήτ’ ἀπόλλυσθαι μήτε πάσχειν μηδέν, ἐνδείκνυται τοῖσ ἑπομένοισ, καὶ διδάσκει καθαρώτερον τῆσ διαφορᾶσ ἁπτομένουσ τοῖσ ὀνόμασι τὰ μὲν ὄντα τὰ δὲ γιγνόμενα προσαγορεύειν. "τοῦτο δὲ καὶ τοῖσ νεωτέροισ συμβέβηκε· "πολλὰ γὰρ καὶ μεγάλα πράγματα τῆσ τοῦ ὄντοσ; "ἀποστεροῦσι προσηγορίασ, τὸ κενὸν τὸν χρόνον τὸν τόπον, ἁπλῶσ τὸ τῶν λεκτῶν γένοσ, ἐν ᾧ καὶ τἀληθῆ πάντ’ ἔνεστι· "ταῦτα γὰρ ὄντα μὲν μὴ εἶναι τινὰ δ̓ εἶναι λέγουσι, χρώμενοι δ’ αὐτοῖσ ὡσ ὑφεστῶσι καὶ ὑπάρχουσιν ἐν τῷ βίῳ καὶ τῷ φιλοσοφεῖν διατελοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION