뜻

1. 파괴, 파멸, 포획, 폐허, 포로, 붙잡음, 소유, 박멸

1. a taking, capture, conquest, destruction, conquest, means of conquest, power to escape
2. conviction

예문

• μετὰ τὴν Ὀλυνθίων ἅλωσιν ἄρχοντοσ Θεμιστοκλέουσ συνθῆκαι Φιλίππῳ πρὸσ Ἀθηναίουσ ἐγένοντο περὶ φιλίασ καὶ συμμαχίασ· (Dionysius of Halicarnassus, Ad Ammaeum, chapter 11 1:4)

  (디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 11 1:4)

• ἐν ἐπιστολῆσ δὲ ἀρχῇ Κλέων ὁ Ἀθηναῖοσ δημαγωγὸσ ἀπὸ Σφακτηρίασ πρῶτον χαίρειν προὔθηκεν εὐαγγελιζόμενοσ τὴν νίκην τὴν ἐκεῖθεν καὶ τὴν τῶν Σπαρτιατῶν ἅλωσιν· (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 6:2)

  (루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 6:2)

• κεἰ μὲν πόλεωσ ἅλωσιν ἐξιώμενοσ, ἢ δῶμ’ ὀνήσων τἄλλα τ’ ἐκσῴζων τέκνα, ἔκτεινε πολλῶν μίαν ὕπερ, συγγνώστ’ ἂν ἦν· (Euripides, episode, anapests 1:17)

  (에우리피데스, episode, anapests 1:17)

• τοὺσ μὲν γὰρ τυχόντασ τῶν κρινομένων, ὅταν ἁλῶσιν, οὐδεὶσ οἶδεν οὐδὲ ζητεῖ πυθέσθαι τί πεπόνθασι· (Dinarchus, Speeches, 32:2)

  (디나르코스, 연설, 32:2)

• ὅτι δὲ καὶ ἰχθῦσ ἤσθιον Σαρπηδὼν δῆλον ποιεῖ, ὁμοιῶν τὴν ἅλωσιν πανάγρου δικτύου θήρᾳ. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 461)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 461)

유사 형태

• ἅλωσιν (174)
• ἁλώσεως (74)
• ἅλωσις (33)
• ἁλώσεται (22)
• ἁλώσεσθαι (21)
• ἁλώσει (13)
• ἁλώσιμον (10)
• ἁλώσονται (10)
• ἅλως (9)
• ἁλώσεις (8)
• ἁλώσιμος (8)
• ἁλῶσιν (7)
• ἁλῶσι (6)
• ἁλῷς (4)
• ἁλώσομαι (4)
• ἁλώσιμόν (3)
• ἁλώσῃ (3)
• ἁλώσιος (3)
• ἁλώσοιντο (3)
• ἁλώσεσθε (3)
• ἁλώσεταί (2)
• ἁλώσιμα (2)
• ἁλωσομένῃ (2)
• ἁλώσεαι (1)
• ἁλώσιμός (1)
• ἁλώσοιτο (1)
• ἁλώσι (1)
• ἁλωσίμων (1)
• ἄλως (1)
• ἁλωσίμοις (1)
• ἁλωσίμου (1)
• ἁλώσομ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.