ἀκινάκης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
ἀκινάκης
Structure:
ἀκινακ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a short straight sword
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ προσελθοῦσα τῷ κανόνι τῆσ κλίνησ, ὃσ ἦν πρὸσ κεφαλῆσ Ὀλοφέρνου, καθεῖλε τὸν ἀκινάκην αὐτοῦ ἀπ̓ αὐτοῦ (Septuagint, Liber Iudith 13:6)
- τὸ σανδάλιον αὐτῆσ ἥρπασεν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ, καὶ τὸ κάλλοσ αὐτῆσ ᾐχμαλώτισε ψυχὴν αὐτοῦ, διῆλθεν ὁ ἀκινάκησ τὸν τράχηλον αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Iudith 16:9)
- ἄπαγε, ὦ Σόλων, ὑμῖν ταῦτα γένοιτο τὰ ὠφέλιμα καὶ τερπνά, ἐμὲ δὲ εἴ τισ ὑμῶν τοιοῦτό τι διαθείη, εἴσεται ὡσ οὐ μάτην παρεζώσμεθα τὸν ἀκινάκην. (Lucian, Anacharsis, (no name) 6:4)
- τὸ μέντοι ὁπλοφορεῖν ἀεὶ καὶ ἀκινάκην παρεζῶσθαι περιττὸν ἐν εἰρήνῃ οἰόμεθα εἶναι, καὶ πρόστιμὸν γ’ ἔστιν, ὅστισ ἐν ἄστει σιδηροφοροίη μηδὲν δέον ἢ ὅπλα ἐξενέγκοι εἰσ τὸ δημόσιον. (Lucian, Anacharsis, (no name) 34:6)
- πολλὴ γὰρ ἡ ταραχὴ καὶ ἄλλοι ἄλλα νομιζουσι, Σκύθαι μὲν ἀκινάκῃ θύοντεσ καὶ Θρᾷκεσ Ζαμόλξιδι, δραπέτῃ ἀνθρώπῳ ἐκ Σάμου ὡσ αὐτοὺσ ἥκοντι, Φρύγεσ δὲ Μήνῃ καὶ Αἰθίοπεσ Ἡμέρᾳ καὶ Κυλλήνιοι Φάλητι καὶ Ἀσσύριοι περιστερᾷ καὶ Πέρσαι πυρὶ καὶ Αἰγύπτιοι ὕδατι. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 42:3)
- οὔ σοι δοκοῦσιν ὁ Ἄνεμοσ καὶ ὁ Ἀκινάκησ θεοὶ εἶναι ; (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 37:4)
- καὶ μὴν εἰ διά γε τοῦτο, καὶ ἄλλουσ ἂν ἔχοιτε πολλοὺσ θεοὺσ οἱο͂σ ὁ Ἀκινάκησ ἐστί, τὸν Οἰστὸν καὶ τὴν Λόγχην καὶ Κώνειον δὲ καὶ Βρόχον καὶ τὰ τοιαῦτα· (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 37:7)
- καὶ ἵλεωσ μὲν ὁ Ἀκινάκησ καὶ ὁ Ἄνεμοσ εἰε͂ν, οὓσ ὤμοσασ· (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 55:2)
- "πολλοῦ δὲ ἄξιοσ ὁ ἀκινάκησ. (Plutarch, Artaxerxes, chapter 15 2:2)