πρῴραθεν
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
πρῴραθεν
Etym.: ionic -hqen, in Poets before a consonant
Sense
- from the ship's head, from the front
- ταῖσ δὲ ναυσὶν ἀπὸ τῶν τειχῶν ἄφνω ὑπεραιωρούμεναι κεραῖαι τὰσ μὲν ὑπὸ βρίθουσ στηρίζοντοσ ἄνωθεν ὠθοῦσαι κατέδυον εἰσ βυθόν, τὰσ δὲ χερσὶ σιδηραῖσ ἢ στόμασιν εἰκασμένοισ γεράνων ἀνασπῶσαι πρῴραθεν ὀρθὰσ ἐπὶ πρύμναν ἐβάπτιζον, ἢ δι’ ἀντιτόνων ἔνδον ἐπιστρεφόμεναι καὶ περιαγόμεναι τοῖσ ὑπὸ τὸ τεῖχοσ πεφυκόσι κρημνοῖσ καὶ σκοπέλοισ προσήρασσον, ἅμα φθόρῳ πολλῷ τῶν ἐπιβατῶν συντριβομένων, πολλάκισ δὲ μετέωροσ ἐξαρθεῖσα ναῦσ ἀπὸ τῆσ θαλάσσησ δεῦρο κἀκεῖσε περιδινουμένη καὶ κρεμαμένη θέαμα φρικῶδεσ ἦν, μέχρι οὗ τῶν ἀνδρῶν ἀπορριφέντων καὶ διασφενδονηθέντων κενὴ προσπέσοι τοῖσ τείχεσιν ἢ περι· (Plutarch, Marcellus, chapter 15 2:1)
- πέμπτῃ δὲ ἡμέρᾳ τῶν Ἀθηναίων ποιησαμένων τὸν ἐπίπλουν καὶ πάλιν ἀπερχομένων, ὥσπερ εἰώθεσαν, ὀλιγώρωσ πάνυ καὶ καταφρονητικῶσ, ὁ Λύσανδροσ ἐκπέμπων τὰσ κατασκόπουσ ναῦσ ἐκέλευσε τοὺσ τριηράρχουσ, ὅταν ἴδωσι τοὺσ Ἀθηναίουσ ἐκβεβηκότασ, ἐλαύνειν ἀποστρέψαντασ ὀπίσω τάχει παντί, καὶ γενομένουσ κατὰ μέσον τὸν πόρον ἀσπίδα χαλκῆν ἐπάρασθαι πρῴραθεν ἐπίπλου σύμβολον. (Plutarch, , chapter 11 1:2)
- βιαίῳ κομίζεσθαι παρὰ γνώμην ὑπὲρ Μαλέαν, ἐν δεξιᾷ Πελοπόννησον ἔχοντασ, εἶτα ῥεμβομένουσ καὶ δυσθυμοῦντασ αὐτοὺσ προφανέντα δελφῖνα πρῴραθεν ὥσπερ ἐκκαλεῖσθαι καθηγούμενον εἰσ τὰ ναύλοχα καὶ σάλουσ μαλακοὺσ ἔχοντα τῆσ χώρασ καταμένειν ἀσφαλεῖσ, ἄχρι οὗ τοῦτον τὸν τρόπον ἄγων καὶ παραπέμπων τὸ πλοῖον εἰσ Κίρραν κατέστησεν. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 36 3:1)
- ἔπλει δὲ πλοίῳ λέοντα μὲν ἔχοντι πρῴραθεν ἐπίσημον, ἐκ δὲ πρύμνησ δράκοντα, καὶ πολλὰ κακὰ τοὺσ Λυκίουσ ἐποίει, καὶ πλεῦσαι τὴν θάλατταν οὐκ ἦν οὐδὲ τὰσ ἐγγὺσ θαλάττησ πόλεισ οἰκεῖν. (Plutarch, Mulierum virtutes, 1:1)
- πλοίῳ λέοντα μὲν ἔχοντι πρῴραθεν ἐπίσημον, ἐκ δὲ πρύμνησ δράκοντα, καὶ πολλὰ κακὰ τοὺσ Λυκίουσ ἐποίει, καὶ πλεῦσαι τὴν θάλατταν οὐκ ἦν οὐδὲ, τὰσ ἐγγὺσ θαλάττησ πόλεισ οἰκεῖν, τοῦτον οὖν ἀποκτείνασ ὁ Βελλεροφόντησ φεύγοντα τῷ Πηγάσῳ διώξασ, ἐκβαλὼν δὲ καὶ τὰσ Ἀμαζόνασ, οὐδενὸσ ἐτύγχανε τῶν δικαίων, ἀλλ’ ἦν ἀδικώτατοσ περὶ αὐτὸν Ιὀβάτησ ὅθεν εἰσ τὴν θάλατταν ἐμβὰσ εὔξατο κατ’ αὐτοῦ τῷ Ποσειδῶνι τὴν χώραν ἄκαρπον γενέσθαι καὶ ἀνόνητον. (Plutarch, Mulierum virtutes, 2:1)