ἀκάτιον
Second declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀκάτιον
Structure:
ἀκατι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Etym.: a)/katos의 지소사
Sense
- a light boat
- a small sail, a top-sail
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ διὰ τοῦτο ἐτόλμησα πάλαι νενεωλκημένον τὸ ἀκάτιον κατασπάσασ καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπισκευάσασ αὖθισ ἀφεῖναι ἐσ μέσον τὸ πέλαγοσ. (Lucian, Hercules, 8:4)
- "ἀλλὰ σὺ τὸ ὅμοιον εἰργάσω με ὥσπερ εἴ τισ ὁλκάδα τριάρμενον ἐν οὐρίῳ πλέουσαν, ἐμπεπνευματωμένου τοῦ ἀκατίου, εὐφοροῦσάν τε καὶ ἀκροκυματοῦσαν, ἕκτοράσ τινασ ἀμφιστόμουσ καὶ ἰσχάδασ σιδηρᾶσ ἀφεὶσ καὶ ναυσιπέδασ ἀναχαιτίζοι τοῦ δρόμου τὸ ῥόθιον, φθόνῳ τῆσ εὐηνεμίασ. (Lucian, Lexiphanes, (no name) 15:3)
- οὔκουν ἔφερε μὲν ὑμᾶσ τότε ἢ ἄνεμοσ ἐμπίπτων τῇ ὀθόνῃ καὶ ἐμπιπλὰσ τὰ ἀκάτια ἢ οἱ ἐρέττοντεσ, ἐκυβέρνα δὲ εἷσ τισ ἐφεστὼσ καὶ ἔσωζε τὴν ναῦν; (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 46:3)
- δεήσει γὰρ τότε ποιητικοῦ τινοσ ἀνέμου ἐπουριάσοντοσ τὰ ἀκάτια καὶ συνδιοίσοντοσ ὑψηλὴν καὶ ἐπ̓ ἄκρων τῶν κυμάτων τὴν ναῦν. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 452)
- εὑρὼν δὲ τὸν Πομπήιον ἄθρουν καὶ πολὺν μὲν ἐν γῇ πολὺν δ’ ἐν θαλάττῃ μετὰ πασῶν ἅμα τῶν δυνάμεων καθεζόμενον αὐτὸσ ὀλιγοστὸσ ὢν, τῆσ μετ’ Ἀντωνίου καὶ Σαβίνου στρατιᾶσ αὐτῷ βραδυ ‐ νούσησ, ἐτόλμησεν εἰσ ἀκάτιον μικρὸν ἐμβὰσ καὶ λαθὼν τόν τε ναύκληρον καὶ τὸν κυβερνήτην ὥσ τινοσ θεράπων ἀναχθῆναι. (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 63)
- ἀκάτιον μικρὸν ἐμβὰσ καὶ λαθὼν τόν τε ναύκληρον καὶ τὸν κυβερνήτην ὥσ τινοσ θεράπων ἀναχθῆναι. (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 6 2:1)
- κἀκείνη παραλαβοῦσα τῶν φίλων Ἀπολλόδωρον τὸν Σικελιώτην μόνον, εἰσ ἀκάτιον μικρὸν ἐμβᾶσα τοῖσ μὲν βασιλείοισ προσέσχεν ἤδη συσκοτάζοντοσ· (Plutarch, Caesar, chapter 49 1:1)
- διέφθειρε τρίτον δὲ περὶ τῇ Φάρῳ μάχησ συνεστώσησ κατεπήδησε μὲν ἀπὸ τοῦ χώματοσ εἰσ ἀκάτιον καὶ παρεβοήθει τοῖσ ἀγωνιζομένοισ, ἐπιπλεόντων δὲ πολλαχόθεν αὐτῷ τῶν Αἰγυπτίων ῥίψασ ἑαυτὸν εἰσ τὴν θάλασσαν ἀπενήξατο μόλισ καὶ χαλεπῶσ. (Plutarch, Caesar, chapter 49 4:1)
