ἀγοραῖος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἀγοραῖος
ἀγοραίᾱ
ἀγοραῖον
Structure:
ἀγοραι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- in, of, or belonging to the market
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- σὺ γοῦν μοι τἀληθέσ, ὦ Ἑρμῆ, ἂν εἴποισ μόνοσ, ἅτε συνὼν αὐτοῖσ τὰ πολλὰ καὶ συνδιατρίβων ἒν τε γυμνασίοισ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ‐ καὶ ἀγοραῖοσ γὰρ εἶ καὶ ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ κηρύττεισ ‐ ὁποῖοι γεγένηνται καὶ εἰ δυνατή μοι παρ’ αὐτοῖσ ἡ μονή. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 8:7)
- σὺ δ̓ εὖ οἶδ̓ ὅτι κἂν οἱ ἄλλοι εἰσ ἄνοιαν ἢ ἀπαιδευσίαν ἢ παραφροσύνην ἀναφέρωσι τὸ πρᾶγμα, αἰδοῦσ αὐτὸ σύμβολον καὶ ἀφελείασ ἐποιήσω καὶ ψυχῆσ μηδὲν ἀγοραῖον καὶ ἔντεχνον ἐχούσησ· (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 30:1)
- τετάρτη δὲ καὶ ἡ ἀπὸ τῶν κατὰ γῆν τε καὶ ἀγοραίων τελῶν γινομένη, πέμπτη δὲ ἡ ἀπὸ τῶν βοσκημάτων, ἐπικαρπία τε καὶ δεκάτη καλουμένη, ἕκτη δὲ ἡ ἀπὸ τῶν ἄλλων, ἐπικεφάλαιόν τε καὶ χειρωνάξιον προσαγορευομένη. (Aristotle, Economics, Book 2 12:1)
- τοῖσ δὲ θιασώταισ ἕτερα χωρία, τὰ δημόσια, ὅσα ἦν περὶ τὸ γυμνάσιον ἢ τὴν ἀγορὰν ἢ τὸν λιμένα, τούσ τε τόπουσ τοὺσ ἀγοραίουσ, ἐν οἷσ ἐπώλει τίσ τι· (Aristotle, Economics, Book 2 22:4)
- Λαμψακηνοὶ δὲ προσδοκίμων οὐσῶν τριηρῶν πολλῶν πρὸσ αὐτούσ, ὄντοσ μεδίμνου τῶν ἀλφίτων τετραδράχμου, προσέταξαν τοῖσ ἀγοραίοισ πωλεῖν ἑξάδραχμον, καὶ τοῦ ἐλαίου τὸν χοᾶ ὄντα δραχμῶν <τριῶν>, τεττάρων καὶ τριωβόλου, τοῦ τε οἴνου καὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτωσ. (Aristotle, Economics, Book 2 36:1)
- μᾶλλον δὲ ὁ σόσ, ὦ Ἑρμῆ, ἀδελφόσ ἐστιν, ὁ ἀγοραῖοσ, ὁ παρὰ τὴν Ποικίλην πίττησ γοῦν ἀναπέπλησται ὁσημέραι ἐκματτόμενοσ ὑπὸ τῶν ἀνδριαντοποιῶν. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 33:1)
- τὰ δ’ ἄλλα σοι πρόσεστι δημαγωγικά, φωνὴ μιαρά, γέγονασ κακῶσ, ἀγοραῖοσ εἶ· (Aristotle, Prologue 6:4)
- ἄλλ’ ἴθι χαίρων, καὶ πράξειασ κατὰ νοῦν τὸν ἐμόν, καί σε φυλάττοι Ζεὺσ ἀγοραῖοσ· (Aristotle, Parabasis, prelude1)
- οὐ γὰρ ἐπῆν ὡραϊσμὸσ οὐδὲ κενὴ καὶ ἀγοραῖοσ χάρισ, ἀλλὰ νοῦσ ἴδιον καὶ περιττὸν ἐν γνωμολογίαισ σχῆμα καὶ βάθοσ ἔχων, ἃσ μάλιστα ταῖσ Θουκυδίδου προσεοικέναι λέγουσι. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 1 5:1)