- σεύον]το γὰρ σὺν ὑπερόχῳ τε Νίκᾳ σὺν Ἀγ]λαΐᾳ τε παρ εὐρυδίναν Ἀλφεόν, τόθι Δ]εινομένεος ἔθηκαν ὄλβιον [γόνον στεφάνω]ν κυρῆσαι. (Bacchylides, , epinicians, ode 3 2:1)
(바킬리데스, , epinicians, ode 3 2:1)
- θὲς ἐς χορόν, ὦ φίλα, ἴχνος, ὡς νεβρὸς οὐράνιον πήδημα κουφίζουσα σὺν ἀγλαΐᾳ. (Euripides, choral, strophe1)
(에우리피데스, choral, strophe1)
- Διόθεν τέ με σὺν ἀγλαΐᾳ ἴδετε πορευθέντ ἀοιδᾶν δεύτερον ἐπὶ τὸν κισσοδόταν θεόν, τὸν Βρόμιον ἐριβόαν τε βροτοὶ καλέομεν, γόνον ὑπάτων νίν τε πατέρων μέλπομεν γυναικῶν τε Καδμεϊᾶν . (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2222)
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2222)
- παράκειται δὲ καὶ τῷ ἀοιδᾶν εἰς τὸ ν λήγοντι ἀπὸ τοῦ δ ἀρχόμενον ἀφώνου τὸ Διόθεν τε καὶ τῷ σὺν ἀγλαΐᾳ εἰς τὸ ι λήγοντι τὸ ἴδετε πορευθέντ ἀοιδᾶν ἀρχόμενον ἀπὸ τοῦ ι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2265)
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2265)
- ὁ μὲν γὰρ οὕτως πεποίηκε περὶ τῶν Λακεδαιμονίων ἔνθ αἰχμά τε νέων θάλλει καὶ μοῦσα λίγεια καὶ δίκα εὐρυάγυια Πίνδαρος δέ φησιν ἔνθα βουλαὶ γερόντων καὶ νέων ἀνδρῶν ἀριστεύοντι αἰχμαὶ καὶ χοροὶ καὶ Μοῦσα καὶ ἀγλαϊά. (Plutarch, Lycurgus, chapter 21 3:2)
(플루타르코스, Lycurgus, chapter 21 3:2)
