Homer, Iliad, Book 6 48:

οὐδὲ Πάρισ δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν, ἀλλ’ ὅ γ’, ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, σεύατ’ ἔπειτ’ ἀνὰ ἄστυ ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώσ. ὡσ δ’ ὅτε τισ στατὸσ ἵπποσ ἀκοστήσασ ἐπὶ φάτνῃ δεσμὸν ἀπορρήξασ θείῃ πεδίοιο κροαίνων εἰωθὼσ λούεσθαι ἐϋρρεῖοσ ποταμοῖο κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται ὤμοισ ἀί̈σσονται· ὃ δ’ ἀγλαί̈ηφι πεποιθὼσ ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τ’ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων· ὣσ υἱὸσ Πριάμοιο Πάρισ κατὰ Περγάμου ἄκρησ τεύχεσι παμφαίνων ὥσ τ’ ἠλέκτωρ ἐβεβήκει καγχαλόων, ταχέεσ δὲ πόδεσ φέρον· αἶψα δ’ ἔπειτα Ἕκτορα δῖον ἔτετμεν ἀδελφεὸν εὖτ’ ἄρ’ ἔμελλε στρέψεσθ’ ἐκ χώρησ ὅθι ᾗ ὀάριζε γυναικί. τὸν πρότεροσ προσέειπεν Ἀλέξανδροσ θεοειδήσ· ἠθεῖ’ ἦ μάλα δή σε καὶ ἐσσύμενον κατερύκω δηθύνων, οὐδ’ ἦλθον ἐναίσιμον ὡσ ἐκέλευεσ;