Hellas Alive Dictionary - Ελευσινιος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: Ἐλευσίνιος Ἐλευσίνιᾱ Ἐλευσίνιον

Structure: Ἐλευσινι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from E)leusi/s

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	Ἐλευσίνιος Ἐλευσινίου	Ἐλευσινιότερος Ἐλευσινιοτέρου	Ἐλευσινιότατος Ἐλευσινιοτάτου
Adverb	Ἐλευσινίως	Ἐλευσινιότερον	Ἐλευσινιότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

καὶ πρῶτον μὲν ἐλθὼν οἱο͂σ ἦν εἰσ τὸν Ὀτρυνέων πίνακα τὸν ἐκκλησιαστικὸν ἐγγράφειν αὑτὸν Ἐλευσίνιοσ ὤν, καὶ τοῦτο διῳκεῖτο, ἔπειτα, πρὶν ἐγγραφῆναι καὶ ἐν τῷ ληξιαρχικῷ γραμματείῳ τῷ τῶν Ὀτρυνέων, μετέχειν τῶν κοινῶν, τηλικαύτην παρανομίαν προαιρούμενοσ παρανομεῖν ἕνεκα πλεονεξίασ. (Demosthenes, Speeches 41-50, 42:2)
Αἰσχύλοσ ὁ τραγικὸσ γένει μέν ἐστιν Ἀθηναῖοσ, Ἐλευσίνιοσ τῶν δήμων, υἱὸσ Εὐφορίωνοσ, Κυνεγείρου ἀδελφόσ, ἐξ εὐπατριδῶν τὴν φύσιν· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , section1)
ὦ πάλαι ποτὲ ἡδίων ᾄδειν Ἐλευσὶσ ἐμοὶ τίσ Ὀρφεὺσ ἢ Θάμυρισ ἢ ποῖοσ Ἐλευσίνιοσ οἰκήτωρ Μουσαῖοσ ἀρκέσει τοσούτῳ πράγματι; (Aristides, Aelius, Orationes, 1:1)
τίσ Ἐλευσίνιοσ Αἰσχύλοσ πρὸσ χορὸν ᾄσεται; (Aristides, Aelius, Orationes, 4:9)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com