Διόνυσος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
Διόνυσος
Διόνυση
Διόνυσον
Structure:
Διονυς
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: (어원이 불명확함.)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἤγοντο δὲ μετὰ πικρᾶσ ἀνάγκησ εἰσ τὴν κατὰ μῆνα τοῦ βασιλέωσ γενέθλιον ἡμέραν ἐπὶ σπλαγχνισμόν. γενομένησ δὲ Διονυσίων ἑορτῆσ ἠναγκάζοντο οἱ Ἰουδαῖοι κισσοὺσ ἔχοντεσ πομπεύειν τῷ Διονύσῳ. (Septuagint, Liber Maccabees II 6:7)
- προτείνασ τὴν δεξιὰν εἰσ τὸν νεὼ ταῦτα ὤμοσε. ἐὰν μὴ δέσμιόν μοι τὸν Ἰούδαν παραδῶτε, τόνδε τοῦ Θεοῦ σηκὸν εἰσ πεδίον ποιήσω καὶ τὸ θυσιαστήριον κατασκάψω καὶ ἱερὸν ἐνταῦθα τῷ Διονύσῳ ἐπιφανὲσ ἀναστήσω. (Septuagint, Liber Maccabees II 14:33)
- τούσ τε ἀπογραφομένουσ χαράσσεσθαι καὶ διὰ πυρὸσ εἰσ τὸ σῶμα παρασήμῳ Διονύσου κισσοφύλλῳ, οὓσ καὶ καταχωρίσαι εἰσ τὴν προσυνεσταλμένην αὐθεντίαν. (Septuagint, Liber Maccabees III 2:29)
- ὅτε ὁ Διόνυσοσ ἐπ’ Ἰνδοὺσ στρατιὰν ἤλασε ‐ ‐ κωλύει γὰρ οὐδέν, οἶμαι, καὶ μῦθον ὑμῖν διηγήσασθαι Βακχικὸν ‐ φασὶν οὕτω καταφρονῆσαι αὐτοῦ τὰ πρῶτα τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ ἐκεῖ, ὥστε καταγελᾶν ἐπιόντοσ, μᾶλλον δὲ ἐλεεῖν τὴν τόλμαν αὐτίκα μάλα συμπατηθησομένου ὑπὸ τῶν ἐλεφάντων, εἰ ἀντιτάξαιτο· (Lucian, (no name) 1:1)
- ἐπεὶ δὲ πλησίον ἐγένοντο καὶ εἶδον ἀλλήλουσ, οἱ μὲν Ἰνδοὶ προτάξαντεσ τοὺσ ἐλέφαντασ ἐπῆγον τὴν φάλαγγα, ὁ Διόνυσοσ δὲ τὸ μέσον μὲν αὐτὸσ εἶχε, τοῦ κέρωσ δὲ αὐτῷ τοῦ δεξιοῦ μὲν ὁ Σιληνόσ, τοῦ εὐωνύμου δὲ ὁ Πὰν ἡγοῦντο· (Lucian, (no name) 4:1)
- οἱ Ἰνδοὶ δὲ καὶ οἱ ἐλέφαντεσ αὐτῶν αὐτίκα ἐγκλίναντεσ σὺν οὐδενὶ κόσμῳ ἔφευγον οὐδ’ ἐντὸσ βέλουσ γενέσθαι ὑπομείναντεσ, καὶ τέλοσ κατὰ κράτοσ ἑαλώκεσαν καὶ αἰχμάλωτοι ἀπήγοντο ὑπὸ τῶν τέωσ καταγελωμένων, ἔργῳ μαθόντεσ ὡσ οὐκ ἐχρῆν ἀπὸ τῆσ πρώτησ ἀκοῆσ καταφρονεῖν ξένων στρατοπέδων, ἀλλά τί πρὸσ τὸν Διόνυσον ὁ Διόνυσοσ οὗτοσ; (Lucian, (no name) 4:4)
- ὁ γάρ τοι γενναιότατοσ οὗτοσ Διόνυσοσ ἡμιάνθρωποσ ὤν, οὐδὲ Ἕλλην μητρόθεν ἀλλὰ Συροφοίνικόσ τινοσ ἐμπόρου τοῦ Κάδμου θυγατριδοῦσ, ἐπείπερ ἠξιώθη τῆσ ἀθανασίασ, οἱο͂σ μὲν αὐτόσ ἐστιν οὐ λέγω, οὔτε τὴν μίτραν οὔτε τὴν μέθην οὔτε τὸ βάδισμα· (Lucian, Deorum concilium, (no name) 4:2)
- καὶ τὸ πρᾶγμα γελοιότατόν ἐστιν, ὁπόταν τισ ἄφνω ἀκούσῃ ὅτι ὁ Ἡρακλῆσ μὲν θεὸσ ἀπεδείχθη, ὁ δὲ Εὐρυσθεύσ, ὃσ ἐπέταττεν αὐτῷ, τέθνηκεν, καὶ πλησίον Ἡρακλέουσ νεὼσ οἰκέτου ὄντοσ καὶ Εὐρυσθέωσ τάφοσ τοῦ δεσπότου αὐτοῦ, καὶ πάλιν ἐν Θήβαισ Διόνυσοσ μὲν θεόσ, οἱ δ’ ἀνεψιοὶ αὐτοῦ ὁ Πενθεὺσ καὶ ὁ Ἀκταίων καὶ ὁ Λέαρχοσ ἀνθρώπων ἁπάντων κακοδαιμονέστατοι. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 7:1)