Plutarch, De fraterno amore, section 14

τῷ μὲν οὖν ὑπερέχοντι τοιαῦτά τισ ἂν παραινέσειε· ’ τῷ δὲ λειπομένῳ πάλιν ἐνθυμητέον, ὡσ οὐχ εἷσ οὐδὲ μόνοσ αὐτοῦ πλουσιώτεροσ ἢ λογιώτεροσ ἢ λαμπρότεροσ εἰσ δόξαν ὁ ἀδελφόσ ἐστιν, ἀλλὰ πολλάκισ πολλῶν ἀπολείπεται καὶ μυριάκισ μυρίων, εὐρυεδοῦσ ὅσοι καρπὸν αἰνύμεθα χθονόσ· εἴτε δὴ πᾶσι περινοστεῖ φθονῶν εἴτε μόνοσ αὐτὸν ἐν τοσούτοισ εὐτυχοῦσιν ὁ φίλτατοσ ἀνιᾷ καὶ συγγενέστατοσ, ὑπερβολὴν ἑτέρῳ κακοδαιμονίασ οὐ λέλοιπεν.