Plutarch, De fraterno amore, section 17

(플루타르코스, De fraterno amore, section 17)

ἕτερα τοίνυν ταῖσ παραλλήλοισ καὶ σύνεγγυσ ἡλικίαισ ἀδελφῶν φυλακτέον ἐστὶ πάθη, μικρὰ μὲν συνεχῆ δὲ καὶ πολλὰ καὶ πονηρὰν ποιοῦντα τοῦ λυπεῖν καὶ παροξύνειν ἑαυτοὺσ ἐπὶ πᾶσι μελέτην, τελευτῶσαν εἰσ ἀνήκεστα μίση καὶ κακοθυμίασ. ἀρξάμενοι γὰρ ἐπὶ παιδιαῖσ διαφέρεσθαι, περὶ τροφὰσ ζῴων καὶ ἀγῶνασ οἱο͂ν ὀρτύγων ἢ ἀλεκτρυόνων, εἶτα παίδων ἐν παλαίστραισ καὶ κυνῶν ἐν θήραισ καὶ ἵππων ἐν ἁμίλλαισ, οὐκέτι κρατεῖν ἐν τοῖσ μείζοσιν οὐδὲ καταπαύειν τὸ φιλόνεικον δύνανται καὶ φιλότιμον. ὥσπερ Ἑλλήνων οἱ καθ’ ἡμᾶσ δυνατώτατοι περὶ σπουδὰσ ὀρχηστῶν εἶτα κιθαρῳδῶν διαστάντεσ, ἐκ τούτου τὰσ ἐν Αἰδηψῷ κολυμβήθρασ καὶ παστάδασ καὶ ἀνδρῶνασ ἀντιπαραβάλλοντεσ ἀεὶ καὶ τοπομαχοῦντεσ καὶ ἀποκόπτοντεσ ὀχετοὺσ καὶ ἀποστρέφοντεσ, οὕτωσ ἐξηγριώθησαν καὶ διεφθάρησαν, ὥστε πάντων ἀφαιρεθέντεσ ὑπὸ τοῦ τυράννου καὶ φυγάδεσ καὶ πένητεσ καὶ ὀλίγου δέω λέγειν ἕτεροι τῶν πρότερον γενόμ ενοι μόνῳ διέμειναν οἱ αὐτοὶ τῷ μισεῖν ἀλλήλουσ. ὅθεν οὐχ ἥκιστα δεῖ περὶ τὰ μικρὰ καὶ πρῶτα παραδυομένῃ τῇ πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ φιλονεικίᾳ καὶ ζηλοτυπίᾳ διαμάχεσθαι, μελετῶντασ ἀνθυπείκειν καὶ ἡττᾶσθαι καὶ χαίρειν τῷ χαρίζεσθαι μᾶλλον αὐτοῖσ ἢ τῷ νικᾶν.

οὐ γὰρ ἑτέραν οἱ παλαιοὶ Καδμείαν νίκην ἀλλὰ τὴν περὶ Θήβασ τῶν ἀδελφῶν ὡσ αἰσχίστην καὶ κακίστην προσηγόρευσαν. τί οὖν; οὐχὶ πολλὰσ τὰ πράγματα καὶ τοῖσ ἐπιεικῶσ ἔχειν δοκοῦσι καὶ πράωσ φέρει προφάσεισ ἀντιλογιῶν καὶ διαφορῶν; καὶ μάλα·

ἀλλὰ κἀκεῖ φυλακτέον, ὅπωσ τὰ πράγματα μάχηται καθ’ αὑτά, μηδὲν ἐκ φιλονεικίασ μηδ’ ὀργῆσ πάθοσ οἱο͂ν ἄγκιστρον προσθέντασ, ἀλλ’ ὥσπερ ἐπὶ ζυγοῦ τοῦ δικαίου τὴν ῥοπὴν κοινῶσ ἀποθεωροῦντασ καὶ τάχιστα ταῖσ κρίσεσι καὶ ταῖσ διαίταισ τὴν ἀμφιλογίαν παραδιδόντασ ἀποκαθῆραι, πρὶν ἐνδῦσαν ὥσπερ βαφὴν ἢ κηλῖδα δευσοποιὸν γενέσθαι καὶ δυσέκπλυτον εἶτα μιμεῖσθαι τοὺσ Πυθαγορικούσ, οἳ γένει μηθὲν προσήκοντεσ ἀλλὰ κοινοῦ λόγου μετέχοντεσ, εἴ ποτε προαχθεῖεν εἰσ λοιδορίαν ὑπ’ ὀργῆσ, πρὶν ἢ τὸν ἥλιον δῦναι τὰσ δεξιὰσ ἐμβαλόντεσ ἀλλήλοισ καὶ ἀσπασάμενοι διελύοντο. καθάπερ γάρ ἐπὶ βουβῶνι πυρετοῦ γενομένου δεινὸν οὐθέν ἐστιν, ἂν δὲ παυσαμένου παραμένῃ, νόσοσ εἶναι δοκεῖ καὶ βαθυτέραν ἔχειν ἀρχήν, οὕτωσ ἀδελφῶν ἡ μετὰ τὸ πρᾶγμα παυομένη διαφορὰ τοῦ πράγματόσ ἐστι, τῆσ δ’ ἐπιμενούσησ πρόφασισ ἦν τὸ πρᾶγμα μοχθηράν τινα καὶ ὕπουλον αἰτίαν ἔχον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION