Plutarch, De fraterno amore, section 7

(플루타르코스, De fraterno amore, section 7)

διὸ καὶ γονέων κακὴν γηροτρόφον οὖσαν καὶ κακίονα παιδοτρόφον τέκνων ἐκκαθαίρειν προσήκει τὴν μισαδελφίαν. ἔστι δὲ καὶ πρὸσ πολίτασ διάβολοσ καὶ κατήγοροσ· οἰόνται γὰρ οὐκ ἂν ἐκ τοσῆσδε συντροφίασ καὶ συνηθείασ καὶ οἰκειότητοσ ἐχθροὺσ καὶ πολεμίουσ γενέσθαι μὴ πολλὰ καὶ πονηρὰ συνειδότασ ἀλλήλοισ· μεγάλαι γὰρ αἰτίαι μεγάλην διαλλύουσιν εὔνοιαν καὶ φιλίαν. ὅθεν οὐδὲ ῥᾳδίωσ αὖθισ ἐνδέχονται διαλύσεισ· ὥσπερ γὰρ τὰ συμπαγέντα, κἂν χαλάσῃ τὸ ἐχέκολλον, ἐνδέχεται πάλιν δεθῆναι καὶ συνελθεῖν, συμφυοῦσ δὲ σώματοσ ῥαγέντοσ ἢ σχισθέντοσ ἔργον ἐστὶ κόλλησιν εὑρεῖν καὶ σύμφυσιν οὕτωσ αἱ μὲν ὑπὸ χρείασ συνημμέναι φιλίαι κἂν διαστῶσιν οὐ χαλεπῶσ αὖθισ ἀναλαμβάνουσιν, ἀδελφοὶ δὲ τοῦ κατὰ φύσιν ἐκπεσόντεσ οὔτε ῥᾳδίωσ συνέρχονται, κἂν συνέλθωσι, ῥυπαρὰν καὶ ὕποπτον οὐλὴν αἱ διαλύσεισ ἐφέλκονται. πᾶσα μὲν οὖν ἔχθρα πρὸσ ἄνθρωπον ἀνθρώπῳ μετὰ τῶν μάλιστα λυπούντων ἐνδυομένη παθῶν, φιλονεικίασ ὀργῆσ φθόνου μνησικακίασ, ὀδυνηρόν ἐστι καὶ ταραχῶδεσ· ἡ δὲ πρὸσ ἀδελφόν, ᾧ θυσιῶν τε κοινωνεῖν ἀνάγκη καὶ ἱερῶν πατρῴων ὁμόταφόν τε γενέσθαι καί που σύνοικον ἢ γείτονα χωρίων, ἐν ὄμμασιν ἔχει τὸ λυπηρόν, ὑπομιμνήσκουσα καθ’ ἡμέραν τῆσ ἀνοίασ καὶ παραφροσύνησ, δι’ ἣν τὸ ἥδιστον καὶ συγγενέστατον πρόσωπον ἰδεῖν σκυθρωπότατον, ἥ τε προσφιλὴσ ἐκ νέων φωνὴ καὶ συνήθησ ἀκοῦσαι φοβερωτάτη γέγονε.

πολλοὺσ δὲ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν ὁρῶντεσ οἰκίᾳ μιᾷ τε χρωμένουσ καὶ τραπέζῃ καὶ χωρίοισ ἀνεμήτοισ καὶ ἀνδραπόδοισ αὐτοὶ καὶ φίλουσ διῄρηνται καὶ ξένουσ, ἐχθρὰ πάντα τὰ προσφιλῆ τοῖσ ἀδελφοῖσ νέμοντεσ· κηδεσταὶ καὶ συνήθεισ, τῶν πρώτων ὥσπερ ὅπλων ἢ ὀργάνων διαφθαρέντων, ἀδελφοῦ δ’ ἀντίκτησισ οὐκ ἔστιν, ὥσπερ οὐδὲ χειρὸσ ἀφαιρεθείσησ οὐδ’ ὄψεωσ ἐκκοπείσησ·

ἀλλ’ ὀρθῶσ ἡ Περσὶσ εἶπεν, ἀντὶ τῶν τέκνων ἑλομένη σῶσαι τὸν ἀδελφόν, ὅτι παῖδασ μὲν ἑτέρουσ κτήσασθαι δύναιτ’ ἄν, ἀδελφὸσ δ’ ἄλλοσ αὐτῇ, γονέων μὴ ὄντων, οὐκ ἂν γένοιτο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION