Plutarch, De fraterno amore, section 3

(플루타르코스, De fraterno amore, section 3)

ὁ μὲν οὖν Ἀρκαδικὸσ μάντισ ἀναγκαίωσ πόδα ξύλινον προσεποιήσατο καθ’ Ἡρόδοτον τοῦ οἰκείου στερηθείσ· ἀδελφὸσ δὲ πολεμῶν ἀδελφῷ καὶ κτώμενοσ ὀθνεῖον ἐξ ἀγορᾶσ ἢ παλαίστρασ ἑταῖρον οὐθὲν ἐοίκεν ἄλλο ποιεῖν ἢ σάρκινον καὶ συμφυὲσ ἑκουσίωσ ἀποκόψασ μέλοσ ἀλλότριον προστίθεσθαι καὶ προσαρμόττειν. αὐτὴ γὰρ ἡ προσδεχομένη καὶ ζητοῦσα φιλίαν καὶ ὁμιλίαν χρεία διδάσκει τὸ συγγενὲσ τιμᾶν καὶ περιέπειν καὶ διαφυλάττειν, ὡσ ἀφίλουσ καὶ ἀμίκτουσ καὶ μονοτρόπουσ ζῆν μὴ δυναμένουσ μηδὲ πεφυκότασ. ὅθεν ὁ Μένανδροσ ὀρθῶσ οὐκ ἐκ πότων καὶ τῆσ καθ’ ἡμέραν τρυφῆσ ζητοῦμεν ᾧ πιστεύσομεν τὰ τοῦ βίου φησί, πάτερ. οὐ περιττὸν οἰέτ’ ἐξευρηκέναι ἀγαθὸν ἕκαστοσ, ἂν ἔχῃ φίλου σκιάν; σκιαὶ γάρ εἰσιν ὄντωσ αἱ πολλαὶ φιλίαι καὶ μιμήματα καὶ εἴδωλα τῆσ πρώτησ ἐκείνησ, ἣν παισί τε πρὸσ γονεῖσ ἡ φύσισ ἀδελφοῖσ τε πρὸσ ἀδελφοὺσ ἐμπεποίηκε, κἀκείνην ὁ μὴ σεβόμενοσ μηδὲ τιμῶν ἆρά τίνα πίστιν εὐνοίασ τοῖσ ἀλλοτρίοισ δίδωσιν; ἢ ποῖόσ τίσ ἐστι τὸν ἑταῖρον ἐν φιλοφροσύναισ καὶ γράμμασιν ἀδελφὸν προσαγορεύων, τῷ δ’ ἀδελφῷ μηδὲ τὴν αὐτὴν ὁδὸν οἰόμενοσ δεῖν βαδίζειν;

ὡσ γὰρ εἰκόνα κοσμεῖν ἀδελφοῦ τὸ δὲ σῶμα τύπτειν καὶ ἀκρωτηριάζειν μανικόν, οὕτω τοὔνομα σέβεσθαι καὶ τιμᾶν ἐν ἑτέροισ αὐτὸν δὲ μισεῖν καὶ φεύγειν οὐχ ὑγιαίνοντόσ ἐστιν, οὐδ’ ἐν νῷ πώποτε τὴν φύσιν ὡσ ἁγιώτατον καὶ μέγιστον ἱερῶν λαβόντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION