Plutarch, De fraterno amore, section 8

(플루타르코스, De fraterno amore, section 8)

τί δῆτα χρὴ ποιεῖν, φαίη τισ ἄν, ὅτῳ φαῦλοσ ἀδελφὸσ γένοιτο ; πρῶτον ἐκεῖνο μνημονεύειν, ὅτι παντὸσ ἅπτεται γένουσ φιλίασ ἡ φαυλότησ καὶ κατὰ τὸν Σοφοκλέα τὰ πλεῖστα φωρῶν αἰσχρὰ φωράσεισ βροτῶν. οὔτε γάρ τὸ συγγενικὸν οὔτε τὸ ἑταιρικὸν οὔτε τὸ ἐρωτικὸν εἱλικρινὲσ καὶ ἀπαθὲσ καὶ καθαρὸν ἔστιν εὑρεῖν κακίασ. ὁ μὲν οὖν Λάκων μικρὰν γυναῖκα γήμασ ἔφη τὰ ἐλάχιστα δεῖν αἱρεῖσθαι τῶν κακῶν, ἀδελφοῖσ δὲ σωφρόνωσ παραινέσειεν ἄν τισ τὰ οἰκειότατα τῶν κακῶν ὑπομένειν μᾶλλον ἢ πειρᾶσθαι τῶν ἀλλοτρίων τοῦτο γὰρ ἀνέγκλητον ὡσ ἀναγκαῖον, ἐκεῖνο δὲ ψεκτὸν ὡσ αὐθαίρετον. "τοὔνεκὰ σ’ οὐ δύναμαι προλιπεῖν δύστηνον ἐόντα καὶ φαῦλον καὶ ἀνόητον, μὴ καὶ λάθω τι πατρῷον ἢ μητρῷον ἐνεσταγμένον ἀπὸ σπέρματοσ νόσημα χαλεπῶσ καὶ πικρῶσ τῷ μισεῖν ἐν σοὶ κολάζων.

τοὺσ μὲν γὰρ ἀλλοτρίουσ, ὡσ ἔλεγε Θεόφραστοσ, οὐ φιλοῦντα δεῖ κρίνειν ἀλλὰ κρίναντα φιλεῖν·

ὅπου δ’ ἡ φύσισ ἡγεμονίαν τῇ κρίσει πρὸσ εὔνοιαν οὐ δίδωσιν οὐδ’ ἀναμένει τὸν θρυλούμενον τῶν ἁλῶν μέδιμνον ἀλλὰ συγγεγέννηκε τὴν ἀρχὴν τῆσ φιλίασ, ἐνταῦθα δεῖ μὴ πικροὺσ εἶναι μηδ’ ἀκριβεῖσ τῶν ἁμαρτημάτων ἐξεταστάσ. νυνὶ δὲ τί ἂν λέγοισ, εἰ ξένων ἀνθρώπων καὶ ἀλλοτρίων ἐκ πότου τινὸσ ἢ παιδιᾶσ ἢ παλαίστρασ προσφθαρέντων ἁμαρτήματα ῥᾳδίωσ ἔνιοι φέροντεσ καὶ ἡδόμενοι, δύσκολοι καὶ ἀπαραίτητοι πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ εἰσιν; ὅπου καὶ κύνασ χαλεποὺσ καὶ ἵππουσ, πολλοὶ δὲ λύγκασ, αἰλούρουσ, πιθήκουσ, λέοντασ τρέφοντεσ καὶ ἀγαπῶντεσ, ἀδελφῶν οὐχ ὑπομένουσιν ὀργὰσ ἢ ἀγνοίασ ἢ φιλοτιμίασ, ἕτεροι δὲ παλλακίσι καὶ πόρναισ οἰκίασ καὶ ἀγροὺσ καταγράφοντεσ ὑπὲρ οἰκοπέδου καὶ γωνίασ πρὸσ ἀδελφοὺσ διαμονομαχοῦσιν, εἶτα τῷ μισαδέλφῳ μισοπονηρίαν ὄνομα θέμενοι περινοστοῦσιν ἐν τοῖσ ἀδελφοῖσ τὴν κακίαν προβαλλόμενοι καὶ λοιδοροῦντεσ, ἐν δὲ τοῖσ ἄλλοισ μὴ δυσχεραίνοντεσ ἀλλὰ χρώμενοι πολλῇ καὶ συνόντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION