Plutarch, De fraterno amore, section 11

(플루타르코스, De fraterno amore, section 11)

ἀποθανόντοσ γε μὴν πατρὸσ ἐμφύεσθαι μᾶλλον ἢ πρότερον ὀρθῶσ ἔχει τῇ εὐνοίᾳ τὸν ἀδελφόν, εὐθὺσ μὲν ἐν τῷ συνδακρύειν καὶ συνάχθεσθαι κοινούμενον τὸ φιλόστοργον, ὑπονοίασ δὲ θεραπόντων καὶ διαβολὰσ ἑταίρων ἑτέρωσ’ αὑτοὺσ προσνεμόντων ἀπωθούμενον, καὶ πιστεύοντα τοῖσ τ’ ἄλλοισ ἃ μυθολογοῦσι περὶ τῶν Διοσκόρων τῆσ φιλαδελφίασ, καὶ ὅτι ὁ Πολυδεύκησ τὸν καταψιθυρίζοντα τἀδελφοῦ πρὸσ αὐτὸν κονδύλῳ παίσασ ἀπέκτεινεν. ᾗ φησιν ὁ Πλάτων, τὰ φίλα καὶ προσήκοντα λαμβάνοντασ καὶ διδόντασ οἰέσθαι τὴν ἐπιμέλειαν νέμεσθαι καὶ τὴν οἰκονομίαν, χρῆσιν δὲ καὶ κτῆσιν ἐν μέσῳ κεῖσθαι κοινὴν καὶ ἀνέμητον ἁπάντων. οἱ δὲ καὶ τίτθασ ἀποσπῶντεσ ἀλλήλων καὶ συντρόφουσ καὶ συνήθεισ παῖδασ ὑπερβαλόμενοι τοῖσ διαλογισμοῖσ, ἀπίασιν ἀνδραπόδου τιμῇ πλέον ἔχοντεσ, τὸ δὲ μέγιστον καὶ τιμιώτατον τῶν πατρῴων, φιλίαν ἀδελφοῦ καὶ πίστιν, ἀπολωλεκότεσ.

ἐνίουσ δὲ καὶ ἀκερδῶσ φιλονεικίασ ἕνεκα χρησαμένουσ τοῖσ πατρῴοισ οὐθὲν ἐπιεικέστερον ἢ λαφύροισ ἴσμεν ὧν καὶ Χαρικλῆσ καὶ Ἀντίοχοσ ἦσαν οἱ Ὀπούντιοι· καὶ γὰρ ἔκπωμα διακόψαντεσ ἀργυροῦν καὶ ἱμάτιον διατεμόντεσ ἀπῄεσαν, ὥσπερ ἐκ τραγικῆσ τινοσ κατάρασ θηκτῷ σιδήρῳ δῶμα διαλαχόντεσ. οἱ δὲ καὶ διηγοῦνται πρὸσ ἑτέρουσ γαυριῶντεσ ὅτι τῶν ἀδελφῶν πανουργίᾳ καὶ δριμύτητι καὶ παραλογισμῷ πλέον ἔσχον ἐν τῷ νέμεσθαι, δέον ἀγάλλεσθαι καὶ μέγα φρονεῖν ἐπιεικείᾳ καὶ χάριτι καὶ ὑπείξει περιγενομένουσ.

ὅθεν ἄξιόν ἐστιν Ἀθηνοδώρου μεμνῆσθαι, καὶ μέμνηνταί γε πάντεσ παρ’ ἡμῖν.

ἦν γὰρ ἀδελφὸσ αὐτῷ πρεσβύτεροσ ὄνομα Ξένων, καὶ πολλὰ τῆσ οὐσίασ ἐπιτροπεύων διεφόρησε· τέλοσ δ’ ἁρπάσασ γυναῖκα καὶ καταδικασθεὶσ ἀπώλεσε τὴν οὐσίαν, εἰσ τὸ Καίσαροσ ταμιεῖον ἀναληφθεῖσαν. οὐδὲ μετενόησεν, ἀλλὰ πράωσ καὶ ἱλαρῶσ ἤνεγκε τἀδελφοῦ τὴν ἄνοιαν, περιβόητον ἐν τῇ Ἑλλάδι γενομένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION