Lysias, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον 13:

περὶ δὲ τῆσ ἐμῆσ ἱππικῆσ, ἧσ οὗτοσ ἐτόλμησε μνησθῆναι πρὸσ ὑμᾶσ, οὔτε τὴν τύχην δείσασ οὔτε ὑμᾶσ αἰσχυνθείσ, οὐ πολὺσ ὁ λόγοσ. ἐγὼ γὰρ, ὦ βουλή, πάντασ οἶμαι τοὺσ ἔχοντάσ τι δυστύχημα τοῦτο ζητεῖν καὶ τοῦτο φιλοσοφεῖν, ὅπωσ ὡσ ἀλυπότατα μεταχειριοῦνται τὸ συμβεβηκὸσ πάθοσ. ὧν εἷσ ἐγώ, καὶ περιπεπτωκὼσ τοιαύτῃ συμφορᾷ ταύτην ἐμαυτῷ ῥᾳστώνην ἐξηῦρον εἰσ τὰσ ὁδοὺσ τὰσ μακροτέρασ τῶν ἀναγκαίων.