Lysias, Speeches, Ἀπολογία δωροδοκίασ ἀπαράσημος 22:

ἡγοῦμαι δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί καὶ μηδεὶσ ὑμῶν ἀχθεσθῇ, πολὺ ἂν δικαιότερον ὑμᾶσ ὑπὸ τῶν ζητητῶν ἀπογραφῆναι τὰ ἐμὰ ἔχειν, ἢ ἐμὲ νυνὶ κινδυνεύειν ὡσ τοῦ δημοσίου χρήματα ἔχοντα. τοιοῦτον γὰρ ἐμαυτὸν τῇ πόλει παρέχω, ὥστε ἰδίᾳ μὲν τῶν <ὄντων> φείδομαι, δημοσίᾳ δὲ λῃτουργῶν ἥδομαι, καὶ οὐκ ἐπὶ τοῖσ περιοῦσι μέγα φρονῶ, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ εἰσ ὑμᾶσ ἀνηλωμένοισ, ἡγούμενοσ τούτων μὲν αὐτὸσ αἴτιοσ εἶναι, τὴν δ’ οὐσίαν ἑτέρουσ μοι καταλιπεῖν, καὶ διὰ ταύτην μὲν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἀδίκωσ συκοφαντεῖσθαι, δι’ ἐκεῖνα δὲ ὑφ’ ὑμῶν δικαίωσ σῴζεσθαι.