Lysias, Speeches, Κατὰ Ἀλκιβιάδου λιποταξίου 21:

ἡγοῦμαι δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, περὶ μὲν τοῦ νόμου καὶ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ οὐχ ἕξειν αὐτοὺσ ὅ τι λέξουσιν· ἀναβαίνοντεσ δ’ ὑμᾶσ ἐξαιτήσονται καὶ ἀντιβολήσουσιν, οὐκ ἀξιοῦντεσ τοῦ Ἀλκιβιάδου ὑέοσ τοσαύτην δειλίαν καταγνῶναι, ὡσ ἐκεῖνον πολλῶν ἀγαθῶν ἀλλ’ οὐχὶ πολλῶν κακῶν αἴτιον γεγενημένον· ὃν εἰ τηλικοῦτον ὄντα ἀπεκτείνατε, ὅτε πρῶτον εἰσ ὑμᾶσ ἐλάβετε ἐξαμαρτάνοντα, οὐκ ἂν ἐγένοντο συμφοραὶ τοσαῦται τῇ πόλει.