Lysias, Speeches, Ἐπιτάφιοσ τοῖσ Κορινθίων βοηθοῖς 90:

πῶσ δ’ αὐτοὺσ χρὴ λῆξαι τῆσ λύπησ; πότερον ἐν ταῖσ τῆσ πόλεωσ συμφοραῖσ; ἀλλὰ τότε αὐτῶν εἰκὸσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ μεμνῆσθαι. ἀλλ’ ἐν ταῖσ εὐτυχίαισ ταῖσ κοιναῖσ; ἀλλ’ ἱκανὸν λυπῆσαι, τῶν μὲν σφετέρων τέκνων τετελευτηκότων, τῶν δὲ ζώντων ἀπολαυόντων τῆσ τούτων ἀρετῆσ. ἀλλ’ ἐν τοῖσ ἰδίοισ κινδύνοισ, ὅταν ὁρῶσι τοὺσ μὲν πρότερον ὄντασ φίλουσ φεύγοντασ τὴν αὑτῶν ἀπορίαν, τοὺσ δ’ ἐχθροὺσ μέγα φρονοῦντασ ἐπὶ ταῖσ δυστυχίαισ ταῖσ τούτων;