Lysias, Speeches, Ἐπιτάφιοσ τοῖσ Κορινθίων βοηθοῖς 37:

ἀλλ’ ὑπεριδὼν καὶ τὰ φύσει πεφυκότα καὶ τὰ θεῖα πράγματα καὶ τὰσ ἀνθρωπίνασ διανοίασ ὁδὸν μὲν διὰ τῆσ θαλάττησ ἐποιήσατο, πλοῦν δὲ διὰ τῆσ γῆσ ἠνάγκασε γενέσθαι, ζεύξασ μὲν τὸν Ἑλλήσποντον, διορύξασ δὲ τὸν Ἄθω, ὑφισταμένου οὐδενόσ, ἀλλὰ τῶν μὲν ἀκόντων ὑπακουόντων, τῶν δὲ ἑκόντων προδιδόντων. οἱ μὲν γὰρ οὐχ ἱκανοὶ ἦσαν ἀμύνασθαι, οἱ δ’ ὑπὸ χρημάτων διεφθαρμένοι· ἀμφότερα δ’ ἦν αὐτοὺσ τὰ πείθοντα, κέρδοσ καὶ δέοσ.