Lysias, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 21:

ταῦτα εἰποῦσα, ὦ ἄνδρεσ, ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ’ εὐθέωσ ἐταραττόμην, καὶ πάντα μου εἰσ τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸσ ἦ ὑποψίασ, ἐνθυμούμενοσ μὲν ὡσ ἀπεκλῄσθην ἐν τῷ δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενοσ δὲ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐψόφει ἡ μέταυλοσ θύρα καὶ ἡ αὔλειοσ, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο, ἔδοξέ τέ μοι ἡ γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι. ταῦτά μου πάντα εἰσ τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸσ ἦ ὑποψίασ.