Lysias, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 18:

ἐπειδὴ δὲ ἦν πρὸσ ἡμέραν, ἧκεν ἐκείνη καὶ τὴν θύραν ἀνέῳξεν. ἐρομένου δέ μου τί αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν, ἔφασκε τὸν λύχνον ἀποσβεσθῆναι τὸν παρὰ τῷ παιδίῳ, εἶτα ἐκ τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι. ἐσιώπων ἐγὼ καὶ ταῦτα οὕτωσ ἔχειν ἡγούμην. ἔδοξε δέ μοι, ὦ ἄνδρεσ, τὸ πρόσωπον ἐψιμυθιῶσθαι, τοῦ ἀδελφοῦ τεθνεῶτοσ οὔπω τριάκονθ’ ἡμέρασ· ὅμωσ δ’ οὐδ’ οὕτωσ οὐδὲν εἰπὼν περὶ τοῦ πράγματοσ ἐξελθὼν ᾠχόμην ἔξω σιωπῇ.