헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 19)

τοσαῦτα εἰπόντοσ τοῦ Αἰμιλιανοῦ ὁ Ποντιανὸσ ἔφη· "σπάνιοσ γὰρ ὄντωσ ἦν τὸ παλαιὸν παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ὁ μὲν χρυσὸσ καὶ πάνυ, ὁ δὲ ἄργυροσ ὀλίγοσ ἦν ἐν τοῖσ μετάλλοισ. "διὸ καὶ Φίλιππον τὸν τοῦ μεγάλου βασιλέωσ Ἀλεξάνδρου πατέρα φησὶν Δοῦρισ ὁ Σάμιοσ φιάλιον χρυσοῦν κεκτημένον ἀεὶ τοῦτ’ ἔχειν κείμενον ὑπὸ τὸ προσκεφάλαιον. "καὶ τὴν Ἀτρέωσ δὲ χρυσῆν ἄρνα, περὶ ἣν γεγόνασιν ἡλίου τε ἐκλείψεισ καὶ βασιλέων μεταβολαὶ ἔτι τε τῆσ τραγῳδίασ ἡ πολλή, φιάλην ἀργυρᾶν φησι γεγονέναι Ἡρόδωροσ ὁ Ἡρακλεώτησ ἔχουσαν ἐν μέσῳ ἄρνα χρυσῆν. Ἀναξιμένησ δ’ ὁ Λαμψακηνὸσ ἐν ταῖσ πρώταισ ἐπιγραφομέναισ ἱστορίαισ τὸν Ἐριφύλησ ὁρ́μον διαβόητον γενέσθαι διὰ τὸ σπάνιον εἶναι τότε τὸ χρυσίον παρὰ τοῖσ Ἕλλησι· "καὶ γὰρ ἀργυροῦν ποτήριον ἦν ἰδεῖν τότε παράδοξον. "μετὰ δὲ τὴν Δελφῶν ὑπὸ Φωκέων κατάληψιν πάντα τὰ τοιαῦτα δαψίλειαν εἴληφεν. "ἐκ ποτηρίων δὲ χαλκῶν ἔπινον οἱ σφόδρα δοκοῦντεσ πλουτεῖν καὶ τὰσ θήκασ τούτων ὠνόμαζον χαλκοθήκασ. "̔ Ἡρόδοτόσ τέ φησι τοὺσ Αἰγυπτίων ἱερεῖσ χαλκοῖσ ποτηρίοισ πίνειν, τοῖσ τε βασιλεῦσιν αὐτῶν θύουσί ποτε κοινῇ οὐχ εὑρεθῆναι πᾶσι δοθῆναι φιάλασ ἀργυρᾶσ· "Ψαμμήτιχον γοῦν νεώτερον ὄντα τῶν ἄλλων βασιλέων χαλκῇ φιάλῃ σπεῖσαι τῶν ἄλλων ἀργυραῖσ σπενδόντων. "συληθέντοσ δ’ οὖν τοῦ Πυθικοῦ ἱεροῦ ὑπὸ τῶν Φωκικῶν τυράννων ἐπέλαμψε παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ὁ χρυσόσ, εἰσεκώμασε δὲ καὶ ὁ ἄργυροσ, ὕστερον δὲ τοῦ μεγίστου Ἀλεξάνδρου τοὺσ ἐκ τῆσ Ἀσίασ θησαυροὺσ ἀνελομένου ὄντωσ ἀνέτειλεν ὁ κατὰ Πίνδαρον εὐρυσθενὴσ πλοῦτοσ. "καὶ τὰ ἐν Δελφοῖσ δὲ ἀναθήματα τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ ὑπὸ πρώτου Γύγου τοῦ Λυδῶν βασιλέωσ ἀνετέθη· "καὶ πρὸ τῆσ τούτου βασιλείασ ἀνάργυροσ, ἔτι δὲ ἄχρυσοσ ἦν ὁ Πύθιοσ, ὡσ Φαινίασ τέ φησιν ὁ Ἐρέσιοσ καὶ Θεόπομποσ ἐν τῇ τεσσαρακοστῇ τῶν Φιλιππικῶν. ἱστοροῦσι γὰρ οὗτοι κοσμηθῆναι τὸ Πυθικὸν ἱερὸν ὑπό τε τοῦ Γύγου καὶ τοῦ μετὰ τοῦτον Κροίσου, μεθ’ οὓσ ὑπό τε Γέλωνοσ καὶ Ιἕρωνοσ τῶν Σικελιωτῶν, τοῦ μὲν τρίποδα καὶ Νίκην χρυσοῦ πεποιημένα ἀναθέντοσ καθ’ οὓσ χρόνουσ Ξέρξησ ἐπεστράτευε τῇ Ἑλλάδι, τοῦ δ’ Ιἕρωνοσ τὰ ὅμοια, λέγει δ’ οὕτωσ ὁ Θεόπομποσ· "ἦν γὰρ τὸ παλαιὸν τὸ ἱερὸν κεκοσμημένον χαλκοῖσ ἀναθήμασιν, οὐκ ἀνδριᾶσιν ἀλλὰ λέβησι καὶ τρίποσι χαλκοῦ πεποιημένοισ. "Λακεδαιμόνιοι οὖν χρυσῶσαι βουλόμενοι τὸ πρόσωπον τοῦ ἐν Ἀμύκλαισ Ἀπόλλωνοσ καὶ οὐχ εὑρίσκοντεσ ἐν τῇ Ἑλλάδι χρυσίον πέμψαντεσ εἰσ θεοῦ ἐπηρώτων τὸν θεὸν παρ’ οὗ χρυσίον πρίαιντο. "ὁ δ’ αὐτοῖσ ἀνεῖλεν παρὰ Κροίσου τοῦ Λυδοῦ πορευθέντασ ὠνεῖσθαι. "καὶ οἳ πορευθέντεσ παρὰ Κροίσου ὠνήσαντο. "Ιἕρων δ’ ὁ Συρακόσιοσ βουλόμενοσ ἀναθεῖναι τῷ θεῷ τὸν τρίποδα καὶ τὴν Νίκην ἐξ ἀπέφθου χρυσοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον ἀπορῶν χρυσίου ὕστερον ἔπεμψε τοὺσ ἀναζητήσοντασ εἰσ τὴν Ἑλλάδα, οἵτινεσ μόλισ ποτ’ εἰσ Κόρινθον ἀφικόμενοι καὶ ἐξιχνεύσαντεσ εὑρ͂ον παρ’ Ἀρχιτέλει τῷ Κορινθίῳ, ὃσ πολλῷ χρόνῳ συνωνούμενοσ κατὰ μικρὸν θησαυροὺσ εἶχεν οὐκ ὀλίγουσ, ἀπέδοτο γοῦν τοῖσ παρὰ τοῦ ̔ Ιἕρωνοσ ὅσον ἠβούλοντο καὶ μετὰ ταῦτα πληρώσασ καὶ τὴν ἑαυτοῦ χεῖρα ὅσον ἠβούλοντο χωρῆσαι ἐπέδωκεν αὐτοῖσ. ἀνθ’ ὧν Ιἕρων πλοῖον σίτου καὶ ἄλλα πολλὰ δῶρα ἔπεμψεν ἐκ Σικελίασ. "ἱστορεῖ τὰ αὐτὰ καὶ Φαινίασ ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ τυράννων, ὡσ χαλκῶν ὄντων τῶν παλαιῶν ἀναθημάτων καὶ τριπόδων καὶ λεβήτων καὶ ἐγχειριδίων, ὧν ἐφ’ ἑνὸσ καὶ ἐπιγεγράφθαι φησίν θάησαί μ’ · "ἐτεὸν γὰρ ἐν Ἰλίου εὐρέι πύργῳ ἦν ὅτε καλλικόμῳ μαρνάμεθ’ ἀμφ’ Ἑλένῃ· "καὶ μ’ Ἀντηνορίδησ ἐφόρει κρείων Ἑλικάων νῦν δέ με Λητοΐδου θεῖον ἔχει δάπεδον. "ἐπὶ δὲ τρίποδοσ, ὃσ ἦν εἷσ τῶν ἐπὶ Πατρόκλῳ ἄθλων τεθέντων χάλκεόσ εἰμι τρίπουσ, Πυθοῖ δ’ ἀνάκειμαι ἄγαλμα. "καὶ μ’ ἐπὶ Πατρόκλῳ θῆκεν πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ · "Τυδείδησ δ’ ἀνέθηκε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ, νικήσασ ἵπποισι παρὰ πλατὺν Ἑλλήσποντον. "Ἔφοροσ δὲ ἢ Δημόφιλοσ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἐν τῇ τριακοστῇ τῶν ἱστοριῶν περὶ τοῦ ἐν Δελφοῖσ ἱεροῦ λέγων φησίν· "Ὀνόμαρχοσ δὲ καὶ Φάυλλοσ καὶ Φάλαικοσ οὐ μόνον ἅπαντα τὰ τοῦ θεοῦ ἐξεκόμισαν, ἀλλὰ τὸ τελευταῖον αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν τόν τε τῆσ Ἐριφύλησ κόσμον ἔλαβον, ὃν Ἀλκμαίων εἰσ Δελφοὺσ ἀνέθηκε κελεύσαντοσ τοῦ θεοῦ, καὶ τὸν τῆσ Ἑλένησ ὁρ́μον Μενελάου ἀναθέντοσ. "ἑκατέρῳ γὰρ ὁ θεὸσ ἔχρησεν, Ἀλκμαίωνι μὲν πυνθανομένῳ πῶσ ἂν τῆσ μανίασ ἀπαλλαγείη· "τιμῆὲν μ’ αἰτεῖσ δῶρον μανίαν ἀποπαῦσαι· "καὶ σὺ φέρειν τιμῆεν ἐμοὶ γέρασ, ᾧ ποτε μήτηρ Ἀμφιάραον ἔκρυψ’ ὑπὸ γῆν αὐτοῖσι σὺν ἵπποισ· "· "Μενελάῳ δὲ πῶσ ἂν τὸν Ἀλέξανδρον τιμωρήσαιτο πάγχρυσον φέρε κόσμον ἑλὼν ἀπὸ σῆσ ἀλόχοιο δειρῆσ, ὅν ποτε Κύπρισ ἔδωχ’ Ἑλένῃ μέγα χάρμα ὥσ σοι Ἀλέξανδροσ τίσιν ἐχθίστην ἀποδώσει. "συνέβη δὲ ταῖσ γυναιξὶν ἔριν ἐμπεσεῖν περὶ τοῦ κόσμου τούτου ποτέρα πότερον λήψεται. "καὶ διακληρουμένων ἡ μὲν σκυθρωπὴ οὖσα κατὰ τὸν βίον καὶ σεμνότητοσ πλήρησ τὸν Ἐριφύλησ ὁρ́μον, ἡ δὲ ὡρ́ᾳ διαφέρουσα καὶ μάχλοσ οὖσα τὸν τῆσ Ἑλένησ ἔλαχε. "καὶ αὕτη μὲν ἐρασθεῖσα νεανίσκου τινὸσ Ἠπειρώτου συνεξεδήμησεν, ἡ δὲ τῷ ἀνδρὶ θάνατον ἐβούλευσεν. "Πλάτων δὲ ὁ θεῖοσ καὶ Λυκοῦργοσ ὁ Λάκων οὐδ’ εἰών ἐνεπιδημεῖν ταῖσ ἰδίαισ πολιτείαισ οὔτε τῶν ἄλλων πολυτελῶν οὐδέν, ἀλλ’ οὐδὲ τὸν ἄργυρον οὐδὲ τὸν χρυσόν, τῶν μεταλλευομένων τὸν σίδηρον καὶ τὸν χαλκὸν ἀρκεῖν νομίζοντεσ, ἐκεῖνα δ’ ἐκβάλλοντεσ ὡσ λυμαινόμενα τὰσ ὑγιαινούσασ τῶν πόλεων. "Ζήνων δὲ ὁ ἀπὸ τῆσ στοᾶσ πάντα τὰ ἄλλα πλὴν τοῦ νομίμωσ αὐτοῖσ καὶ καλῶσ χρῆσθαι νομίσασ ἀδιάφορα τὴν μὲν αἱρ́εσιν αὐτῶν καὶ φυγὴν ἀπειπών. τὴν χρῆσιν δὲ τῶν λιτῶν καὶ περιττῶν προηγουμένωσ· "ποιεῖσθαι προστάσσων, ὅπωσ ἀδεῆ καὶ ἀθαύμαστον πρὸσ τἄλλα τὴν διάθεσιν τῆσ ψυχῆσ ἔχοντεσ οἱ ἄνθρωποι ὅσα μήτε καλά ἐστι μήτε αἰσχρὰ τοῖσ μὲν κατὰ φύσιν ὡσ ἐπὶ πολὺ χρῶνται, τῶν δ’ ἐναντίων μηδὲν ὅλωσ δεδοικότεσ λόγῳ καὶ μὴ φόβῳ τούτων ἀπέχωνται. "οὐδὲν γὰρ ἡ φύσισ ἐκβέβληκεν ἐκ τοῦ κόσμου τῶν εἰρημένων, ἀλλ’ ἐποίησεν ὑπογείουσ αὐτῶν φλέβασ πολύπονον καὶ χαλεπὴν ἐχούσασ ἐργασίαν, ὅπωσ οἱ περὶ ταῦτα σπουδάζοντεσ ὀδυνώμενοι μετίωσι τὴν κτῆσιν, καὶ οὐχ οἱ μεταλλεύοντεσ μόνοι ἀλλὰ καὶ οἱ τὰ μεταλλευθέντα συναγείροντεσ μυρίοισ μόχθοισ θηρεύωσι τὴν περίβλεπτον ταύτην πολυκτησίαν. "δείγματοσ μὲν οὖν χάριν ἔστιν οὗπερ ἐπιπόλαιον αὐτῶν ἐστι τὸ γένοσ, εἲ γ’ ἐν ταῖσ ἐσχατιαῖσ τῆσ οἰκουμένησ καὶ ποτάμια τὰ τυχόντα ψήγματα χρυσοῦ καταφέρει καὶ ταῦτα γυναῖκεσ καὶ ἄνδρεσ ἀσθενεῖσ τὰ σώματα σὺν ταῖσ ἄμμοισ ὑποψήχοντεσ διιστᾶσι καὶ πλύναντεσ ἄγουσιν ἐπὶ τὴν χώνην, ὡσ παρὰ τοῖσ Ἐλουητίοισ φησὶν ὁ ἐμὸσ Ποσειδώνιοσ καὶ ἄλλοισ τισὶ τῶν Κελτῶν. καὶ τά τε πάλαι μὲν Ῥιπαῖα καλούμενα ὄρη, εἶθ’ ὕστερον Ὄλβια προσαγορευθέντα, νῦν δὲ Ἄλπια ἔστι δὲ τῆσ Γαλατίασ αὐτομάτωσ ὕλησ ἐμπρησθείσησ ἀργύρῳ διερρύη. τὸ μέντοι γε πολὺ τούτου βαθείαισ καὶ κακοπαθέσι μεταλλείαισ εὑρίσκεται κατὰ τὸν Φαληρέα Δημήτριον ἐλπιζούσησ τῆσ πλεονεξίασ ἀνάξειν ἐκ τῶν μυχῶν τῆσ γῆσ αὐτὸν τὸν Πλούτωνα, χαριεντιζόμενοσ γοῦν φησιν ὅτι πολλάκισ καταναλώσαντεσ τὰ φανερὰ τῶν ἀδήλων ἕνεκα ἃ μὲν ἔμελλον οὐκ ἔλαβον, ἃ δ’ εἶχον ἀπέβαλον ὥσπερ αἰνίγματοσ τρόπον ἀτυχοῦντεσ. "Λακεδαιμόνιοι δ’ ὑπὸ τῶν ἐθῶν κωλυόμενοι εἰσ φέρειν εἰσ τὴν Σπάρτην, ὡσ ὁ αὐτὸσ ἱστορεῖ Ποσειδώνιοσ, καὶ κτᾶσθαι ἄργυρον καὶ χρυσὸν ἐκτῶντο μὲν οὐδὲν ἧττον, παρακατετίθεντο δὲ τοῖσ ὁμόροισ Ἀρκάσιν. "εἶτα πολεμίουσ αὐτοὺσ ἔσχον ἀντὶ φίλων, ὅπωσ ἀνυπεύθυνον τὸ ἄπιστον διὰ τὴν ἔχθραν γένηται. "τῷ μὲν οὖν ἐν Δελφοῖσ Ἀπόλλωνι τὸν πρότερον ἐν τῇ Λακεδαίμονι χρυσὸν καὶ ἄργυρον ἱστοροῦσιν ἀνατεθῆναι, δημοσίᾳ δὲ εἰσ τὴν πόλιν Λύσανδρον εἰσαγαγόντα πολλῶν κακῶν αἴτιον γενέσθαι. "Γύλιππον γοῦν τὸν Συρακοσίουσ ἐλευθερώσαντα ἀποθανεῖν ἀποκαρτερήσαντα λόγοσ, καταγνωσθέντα ὑπὸ τῶν ἐφόρων ὡσ νοσφισάμενον ἐκ τοῦ Λυσανδρείου χρήματοσ, τοῦ δὲ ἀνατιθεμένου θεῷ καὶ συγχωρουμένου δήμου καθάπερ κοσμήματοσ καὶ κτήματοσ οὐ ῥᾴδιον ἦν τὸν θνητὸν ὀλίγωρον γενέσθαι, τῶν δὲ Γαλατῶν οἱ Σκορδίσται καλούμενοι χρυσὸν μὲν οὐκ εἰσάγουσιν εἰσ τὴν αὑτῶν χώραν, λῃζόμενοι δὲ τὴν ἀλλοτρίαν καὶ ἀδικοῦντεσ τὸν ἄργυρον οὐ παραλείπουσι. "τὸ δ’ ἔθνοσ αὐτῶν ἐστι μὲν λείψανον τῶν μετὰ Βρέννου στρατευσαμένων ἐπὶ τὸ Δελφικὸν μαντεῖον Γαλατῶν, Βαθάναττοσ δέ τισ ἡγεμὼν αὐτοὺσ διῴκισεν ἐπὶ τοὺσ περὶ τὸν Ἴστρον τόπουσ ἀφ’ οὗ καὶ τὴν ὁδὸν δι’ ἧσ ἐνόστησαν Βαθαναττίαν καλοῦσι καὶ τοὺσ ἀπογόνουσ τοὺσ ἐκείνου Βαθανάττουσ ἔτι καὶ νῦν προσαγορεύουσιν. "ἀφωσιώκασι δὲ οὗτοι τὸν χρυσὸν καὶ οὐκ εἰσφέρουσιν εἰσ τὰσ πατρίδασ, δι’ ὃν πολλὰ καὶ δεινὰ ἔπαθον ἀργύρῳ δὲ χρῶνται καὶ τούτου χάριν πολλὰ καὶ δεινὰ ποιοῦσιν. "καίτοι γε ἐχρῆν οὐχὶ τὸ γένοσ τοῦ συληθέντοσ, ἀλλὰ τὴν ἱεροσυλήσασαν ἀσέβειαν ἐξορίσαι· "εἰ δὲ μηδὲ τὸν ἄργυρον εἰσέφερον εἰσ τὴν χώραν, ἢ περὶ τὸν χαλκὸν ἂν καὶ σίδηρον ἐπλημμέλουν ἢ εἰ μηδὲ ταῦτ’ ἦν παρ’ αὐτοῖσ, περὶ τῶν βρωτῶν καὶ ποτῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀναγκαίων ὁπλομανοῦντεσ ἂν διετέλουν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 19

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 19)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION