Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 39

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 39)

ἦν δὲ καὶ ὁ Κόρυδοσ τῶν δι’ ὀνόματοσ παρασίτων, μνημονεύει δ’ αὐτοῦ Τιμοκλῆσ ἐν Ἐπιχαιρεκάκῳ οὕτωσ· ἀγορὰν ἰδεῖν εὐόψον εὐποροῦντι μὲν ἥδιστον, ἂν δ’ ἀπορῇ τισ, ἀθλιώτατον. ὁ γοῦν Κόρυδοσ ἄκλητοσ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, γενόμενοσ ὠψώνει παρ’ αὑτὸν οἴκαδε. ἦν δὲ τὸ πάθοσ γέλοιον, οἴμοι, τέτταρασ χαλκοῦσ ἔχων ἄνθρωποσ, ἐγχέλεισ ὁρῶν, θύννεια, νάρκασ, καράβουσ ᾑμωδία. καὶ ταῦτα πάντῃ μὲν περιελθὼν ἤρετο ὁπόσου, πυθόμενοσ δ’ ἀπέτρεχ’ εἰσ τὰσ μεμβράδασ. Ἄλεξισ Δημητρίῳ ἢ Φιλεταίρῳ· ἀλλ’ αἰσχύνομαι τὸν Κόρυδον, εἰ δόξω συναριστᾶν τισιν οὕτω προχείρωσ· οὐκ ἀπαρνοῦμαι δ’ ὅμωσ. οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοσ, ἂν καλῇ τισ ἂν τε μή. ἐν δὲ Τίτθῃ· ὁ Κόρυδοσ οὗτοσ, ὁ τὰ γέλοι’ εἰθισμένοσ λέγειν, Βλεπαῖοσ βούλετ’ εἶναι. Β.

νοῦν γ’ ἔχων πλουτεῖ γὰρ ὁ Βλεπαῖοσ. Κρατῖνοσ δ’ ὁ νεώτεροσ ἐν Τιτᾶσι· κόρυδον τὸν χαλκότυπον πεφύλαξο, ἦ μὴν σοὶ νομιεῖσ αὐτὸν μηδὲν καταλείψειν, μηδ’ ὄψον κοινῇ μετὰ τούτου πώποτε δαίσῃ τοῦ Κορύδου· προλέγω σοι· ἔχει γὰρ χεῖρα κραταιάν, χαλκῆν, ἀκάματον, πολὺ κρείττω τοῦ πυρὸσ αὐτοῦ. ὅτι δὲ γέλοια ἔλεγεν ὁ Κόρυδοσ καὶ ἐπὶ τούτοισ γελᾶσθαι ἤθελεν ὁ αὐτὸσ Ἄλεξισ ἐν Ποιηταῖσ φησι·

πάνυ τοι βούλομαι οὗτοσ γελᾶσθαι καὶ γέλοι’ ἀεὶ λέγειν μετὰ τὸν Κόρυδον μάλιστ’ Ἀθηναίων πολύ. ἀναγράφει δὲ αὐτοῦ τὰ ἀπομνημονεύματα Λυγκεὺσ ὁ Σάμιοσ Εὐκράτην αὐτὸν καλεῖσθαι κυρίωσ φάσκων. γράφει δ’ οὕτωσ· "δειπνεῖν δεῖ ὑποστήσαντα τὴν ἀριστερὰν χεῖρα ὥσπερ αἱ Καρυάτιδεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION