헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 14)

πρὸσ ὃν Αἰμιλιανὸσ ἀπεκρίνατο· "πίνακα μὲν ἔχεισ τὸ σκεῦοσ ὠνομασμένον καὶ παρὰ Μεταγένει τῷ κωμικῷ ἐν Θουριοπέρσαισ. "τήγανον δέ, ὦ βέλτιστε, εἴρηκεν ἐν μὲν Λήροισ Φερεκράτησ οὕτωσ · "ἀπὸ τηγάνου τ’ ἔφασκεν ἀφύασ φαγεῖν. καὶ ἐν Πέρσαισ ὁ αὐτόσ· "ἐπὶ τηγάνοισ καθίσανθ’ ὑφάπτειν τοῦ φλέω. Φιλωνίδησ δ’ ἐν Κοθόρνοισ· "ὑποδέχεσθαι καὶ μαγίσι καὶ τηγάνοισ. "καὶ πάλιν ὀσφρομένην τῶν τηγάνων. "Εὔβουλοσ δ’ ἐν Ὀρθάννῃ· "ῥιπὶσ δ’ ἐγείρει φύλακασ Ἡφαίστου κύνασ θερμῇ παροξύνουσα τηγάνου πνοῇ. καὶ πάλιν πᾶσα δ’ εὔμορφοσ γυνὴ ἐρῶσα φοιτᾷ τηγάνῳ τε συντρυφᾷ. καὶ ἐν Τιτᾶσι· "προσγελῶσά τε λοπὰσ παφλάζει βαρβάρῳ λαλήματι· "πηδῶσι δ’ ἰχθῦσ ἐν μέσοισι τηγάνοισ. "τοῦ δὲ ῥήματοσ μέμνηται, Φρύνιχοσ ἐν Τραγῳδοῖσ· "ἡδὺ δ’ ἀποτηγανίζειν ἄνευ συμβολῶν. καὶ Φερεκράτησ ἐν Μυρμηκανθρώποισ φησί· "σὺ δ’ ἀποτηγανίζεισ. "Ἡγήσανδροσ δ’ ὁ Δελφὸσ Συρακοσίουσ φησὶ τὴν μὲν λοπάδα τήγανον καλεῖν, τὸ δὲ τήγανον τήγανον διὸ καὶ Θεοδωρίδαν φάναι ἔν τινι ποιηματίῳ· "τήγανον εὖ ἥψησεν ἐν ὀψητῆρι κολύμβῳ, τὴν λοπάδα τήγανον προσαγορεύων. "χωρὶσ δὲ τοῦ τ στοιχείου Ιὤνεσ ἤγανον λέγουσιν, ὡσ Ἀνακρέων χεῖρὰ τ’ ἐν ἠγάνῳ βαλεῖν. εἰσ ἐπίστασιν δέ με ἄγει, καλὲ Οὐλπιανέ, περὶ τῆσ τῶν ἀργυρωμάτων χρήσεωσ τὸ ὑπὸ Ἀλέξιδοσ ἐν Φυγάδι εἰρημένον ὅπου γάρ ἐστιν ὁ κέραμοσ μισθώσιμοσ ὁ τοῖσ μαγείροισ. "μέχρι γὰρ τῶν Μακεδονικῶν χρόνων κεραμέοισ σκεύεσιν οἱ δειπνοῦντεσ διηκονοῦντο, ὥσ φησιν ὁ ἐμὸσ Ιὄβασ. "μεταβαλόντων δ’ ἐπὶ τὸ πολυτελέστερον Ῥωμαίων τὴν δίαιταν κατὰ μίμησιν ἐκδιαιτηθεῖσα Κλεοπάτρα ἡ τὴν Αἰγύπτου καταλύσασα βασιλείαν τοὔνομα οὐ δυναμένη ἀλλάξαι ἀργυροῦν καὶ χρυσοῦν ἀπεκάλει κέραμον αὐτὸ κέραμά τ’ ἐπεδίδου τοιαῦτα ἀποφόρητα τοῖσ δειπνοῦσι· "καὶ τοῦτ’ ἦν τὸ πολυτελέστατον εἴσ τε τὸν Ῥωσικὸν εὐανθέστατον ὄντα κέραμον πέντε μνᾶσ ἡμερησίασ ἀνήλισκεν ἡ Κλεοπάτρα. "Πτολεμαῖοσ δ’ ὁ βασιλεὺσ ἐν ὀγδόῳ ὑπομνημάτων περὶ Μασσανάσσου τὸν λόγον ποιούμενοσ τοῦ Λιβύων βασιλέωσ φησὶ τάδε· "δεῖπνα Ῥωμαικῶσ ἦν κατεσκευασμένα, κεράμῳ παντὶ χορηγούμενα ἀργυρῷ· "τὰσ δὲ τῶν δευτέρων τραπέζασ ἐκόσμει τοῖσ Ἰταλικοῖσ ἐθισμοῖσ· "τὰ δὲ κανίσκια ἦν ἅπαντα χρυσᾶ, γεγονότα πρὸσ τὰ πλεκόμενα ταῖσ σχοίνοισ· "μουσικοῖσ δὲ ἐχρῆτο Ἑλληνικοῖσ. Ἀριστοφάνησ δὲ ὁ κωμῳδιοποιόσ, ὅν φησιν Ἡλιόδωροσ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν τοῖσ περὶ ἀκροπόλεωσ ‐ πεντεκαίδεκα δ’ ἐστὶ ταῦτα βιβλία Ναυκρατίτην εἶναι γένοσ, ἐν τῷ Πλούτῳ δράματι κατὰ τὴν τοῦ ὁμωνύμου θεοῦ ἐπιφάνειαν τοὺσ ἰχθυηρούσ φησι πίνακασ ἀργυροῦσ ἀναφανῆναι καθάπερ καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα, λέγων ὡδί ὀξὶσ δὲ πᾶσα καὶ λοπάδιον καὶ χύτρα χαλκῆ γέγονε· "τοὺσ δὲ πινακίσκουσ τοὺσ σαπροὺσ τοὺσ ἰχθυηροὺσ ἀργυροῦσ πάρεσθ’ ὁρᾶν. ὁ δ’ ἰπνὸσ γέγον’ ἡμῖν ἐξαπίνησ ἐλεφάντινοσ. "Πλάτων δ’ ἐν Πρέσβεσι· "κᾆτ’ ἔλαβον Ἐπικράτησ τε καὶ Φορμίσιοσ παρὰ τοῦ βασιλέωσ πλεῖστα δωροδοκήματα, ὀξύβαφα χρυσᾶ καὶ πινακίσκουσ ἀργυροῦσ. Σώφρων δ’ ἐν γυναικείοισ μίμοισ φησί· "τῶν δὲ χαλκωμάτων καὶ τῶν· "ἀργυρωμάτων ἐμάρμαιρε ἁ οἰκία. Φιλιππίδησ δ’ ἐν Ἀργυρίου ἀφανισμῷ ὡσ φορτικοῦ μέμνηται τοῦ τοιούτου καὶ σπανίου, ζηλουμένου δὲ ὑπό τινων νεοπλούτων μετοίκων ἀλλ’ ἔλεοσ ἐμπέπτωκέ τίσ μοι τῶν ὅλων ὅταν ἀπορουμένουσ μὲν ἀνθρώπουσ ἴδω ἐλευθέρουσ, μαστιγίασ δ’ ἀπ’ ἀργυροῦ πίνακοσ ἄγοντοσ μνᾶν τάριχοσ ἐνίοτε δυεῖν ὀβολῶν ἔσθοντασ ἢ τριωβόλου καὶ κάππαριν χαλκῶν τριῶν ἐν τρυβλίῳ ἄγοντι πεντήκοντα δραχμὰσ ἀργυρῷ. πρότερον δὲ φιάλην ἦν ἀνακειμένην ἰδεῖν ἐργῶδεσ ἀμέλει. "β. τοῦτο μὲν καὶ νῦν ἔτι· "ἂν γὰρ ἀναθῇ τισ, εὐθὺσ ἕτεροσ ἡρ́πασεν. "Ἄλεξισ δὲ ἐν Ἱππίσκῳ νεανίσκον παράγων ἐρῶντα καὶ ἐπιδεικνύμενον τὸν πλοῦτον τῇ ἐρωμένῃ ταῦτα ποιεῖ λέγοντα· "τοῖσ παισὶ τ’ εἶπα δύο γὰρ ἦγον οἴκοθεν τἀκπώματ’ εἰσ τὸ φανερὸν ἐκνενιτρωμένα θεῖναι, κύαθοσ δ’ ἦν ἀργυροῦσ οὗτοσ μὲν οὖν ἦγεν δύο δραχμάσ’, κυμβίον δὲ τέτταρασ ἴσωσ ἑτέρασ, ψυκτηρίδιον δὲ δέκ’ ὀβολούσ, Φιλιππίδου λεπτότερον. "β. ἀλλὰ ταῦθ’ ὅλωσ πρὸσ ἀλαζονείαν οὐ κακῶσ νενοημέν’ ἦν. οἶδα δὲ κἀγώ τινα πολίτην ἡμέτερον πτωχαλαζόνα, ὃσ δραχμῆσ ἔχων τὰ πάντα ἀργυρώματα ἐβόα καλῶν τὸν οἰκέτην ἕνα ὄντα καὶ μόνον, ὀνόμασι δὲ χρώμενον ψαμμακοσίοισ, παῖ Στρομβιχίδη, μὴ τῶν χειμερινῶν ἀργυρωμάτων ἡμῖν παραθῇσ, ἀλλὰ τῶν θερινῶν. τοιοῦτόσ ἐστι καὶ ὁ παρὰ Νικοστράτῳ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Βασιλεῖσ. ἀλαζὼν δ’ ἐστὶ στρατιώτησ περὶ οὗ λέγει· "λοιπή τισ ὀξίσ ἐστι καὶ ψυκτήριον τῆσ εὐπαρύφου λεπτότερον. "ἐξήλαυνον γάρ τινεσ τὸν ἄργυρον καὶ τότε εἰσ ὑμένοσ ἰδέαν. "καὶ Ἀντιφάνησ δὲ ἐν Λημνίαισ φησί παρετέθη τρίπουσ πλακοῦντα χρηστόν, ὦ πολυτίμητοι θεοί, ἔχων ἐν ἀργυρῷ τε τρυβλίῳ μέλι. "καὶ Σώπατροσ δ’ ὁ παρῳδὸσ ἐν ’Ὀρέστῃ· "σαπρὸν σίλουρον ἀργυροῦσ πίναξ ἔχων. "ἐν δὲ τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῇ φησιν ἀλλ’ ἀμφὶ δείπνοισ ὀξίδ’ ἀργυρᾶν ἔχει δρακοντομίμοισ ἠρμένην τορεύμασιν, οἱάν ποτ’ ἔσχε καὶ Θίβρων ὁ Ταντάλου μαλακὸν ταλάντοισ ἐκταλαντωθεὶσ ἀνήρ. Θεόπομποσ δ’ ὁ Χῖοσ ἐν ταῖσ πρὸσ Ἀλέξανδρον συμβουλαῖσ περὶ Θεοκρίτου τοῦ πολίτου τὸν λόγον ποιούμενόσ φησιν ἐξ ἀργυρωμάτων δὲ καὶ χρυσῶν πίνει καὶ τοῖσ σκεύεσιν χρῆται τοῖσ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ ἑτέροισ τοιούτοισ, ὁ πρότερον οὐχ ὅπωσ ἐξ ἀργυρωμάτων ἔχων πίνειν ἀλλ’ οὐδὲ χαλκῶν, ἀλλ’ ἐκ κεραμέων καὶ τούτων ἐνίοτε κολοβῶν. Δίφιλοσ δ’ ἐν Ζωγράφῳ· "ἄριστον ἐπεχόρευσεν ἐκλελεγμένον, εἴ τι νέον ἢ ποθεινὸν ὀστρέων γένη παντοδαπά, λοπάδων παρατεταγμένη φάλαγξ, ὀπτῶν ἐπῇττε σωρὸσ ἀπὸ τοῦ τηγάνου, τριμμάτια τούτοισ ἐν θυϊαίσ ἀργυραῖσ. Φιλήμων Ιἀτρῷ· "καὶ γυλιὸν τιν’ ἀργυρωμάτων. "Μένανδροσ Εαὑτὸν τιμωρουμένῳ λουτρόν, θεραπαίνασ, ἀργυρώματα. "καὶ ἐν Ὑμνίδι· "· "ἀλλὰ τἀργυρώματα ἥκω λαβεῖν βουλόμενοσ. "Λυσίασ δ’ ἐν τῷ περὶ τοῦ χρυσοῦ τρίποδοσ, εἰ γνήσιοσ ὁ λόγοσ· "ἀργυρώματά τε ἢ χρυσώματα ἔτι ἦν διδόναι. "οἱ δ’ ἑλληνίζοντεσ λέγειν δεῖν φασιν ἀργυροῦν κόσμον καὶ χρυσοῦν κόσμον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 14

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 14)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION