Lysias, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Α 14:

ἔτι τοίνυν σκέψασθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· οὑτοσὶ γάρ μοι δοκεῖ ὑπὸ ῥᾳθυμίασ καὶ μαλακίασ οὐδ’ εἰσ Ἄρειον πάγον ἀναβεβηκέναι. πάντεσ γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ, ὅταν τὰσ τοῦ φόνου δίκασ δικάζωνται, οὐ διὰ τούτου τοῦ ὀνόματοσ τὰσ διωμοσίασ ποιοῦνται, ἀλλὰ δι’ οὗπερ ἐγὼ κακῶσ ἀκήκοα· ὁ μὲν γὰρ διώκων ὡσ ἔκτεινε διόμνυται, ὁ δὲ φεύγων ὡσ οὐκ ἔκτεινεν.