Lysias, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 22:

ἐλθὼν δὲ οἴκαδε ἐκέλευον ἀκολουθεῖν μοι τὴν θεράπαιναν εἰσ τὴν ἀγοράν, ἀγαγὼν δ’ αὐτὴν ὡσ τῶν ἐπιτηδείων τινὰ ἔλεγον ὅτι ἐγὼ πάντα εἰήν πεπυσμένοσ τὰ γιγνόμενα ἐν τῇ οἰκίᾳ· "σοὶ οὖν" ἔφην "ἔξεστι δυοῖν ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι, ἢ μαστιγωθεῖσαν εἰσ μύλωνα ἐμπεσεῖν καὶ μηδέποτε παύσασθαι κακοῖσ τοιούτοισ συνεχομένην, ἢ κατειποῦσαν ἅπαντα τἀληθῆ μηδὲν παθεῖν κακόν, ἀλλὰ συγγνώμησ παρ’ ἐμοῦ τυχεῖν τῶν ἡμαρτημένων. ψεύσῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ πάντα τἀληθῆ λέγε.