헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́08́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 8)

καὶ περὶ μὲν τοῦ χαρίζεσθαι καὶ ἀχαριστεῖν εἴρηται· ποῖα δ’ ἐλεεινὰ καὶ τίνασ ἐλεοῦσι, καὶ πῶσ αὐτοὶ ἔχοντεσ, λέγωμεν. ἔστω δὴ ἔλεοσ λύπη τισ ἐπὶ φαινομένῳ κακῷ φθαρτικῷ ἢ λυπηρῷ τοῦ ἀναξίου τυγχάνειν, ὃ κἂν αὐτὸσ προσδοκήσειεν ἂν παθεῖν ἢ τῶν αὑτοῦ τινα, καὶ τοῦτο ὅταν πλησίον φαίνηται·

δῆλον γὰρ ὅτι ἀνάγκη τὸν μέλλοντα ἐλεήσειν ὑπάρχειν τοιοῦτον οἱο͂ν οἰέσθαι παθεῖν ἄν τι κακὸν ἢ αὐτὸν ἢ τῶν αὑτοῦ τινα, καὶ τοιοῦτο κακὸν οἱο͂ν εἴρηται ἐν τῷ ὁρ́ῳ ἢ ὅμοιον ἢ παραπλήσιον· διὸ οὔτε οἱ παντελῶσ ἀπολωλότεσ ἐλεοῦσιν οὐδὲν γὰρ ἂν ἔτι παθεῖν οἰόνται·

πεπόνθασι γάρ, οὔτε οἱ ὑπερευδαιμονεῖν οἰόμενοι, ἀλλ’ ὑβρίζουσιν· εἰ γὰρ ἅπαντα οἰόνται ὑπάρχειν τἀγαθά, δῆλον ὅτι καὶ τὸ μὴ ἐνδέχεσθαι παθεῖν μηδὲν κακόν· καὶ γὰρ τοῦτο τῶν ἀγαθῶν. εἰσὶ δὲ τοιοῦτοι οἱοῖ νομίζειν παθεῖν ἄν, οἵ τε πεπονθότεσ ἤδη καὶ διαπεφευγότεσ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ διὰ τὸ φρονεῖν καὶ δι’ ἐμπειρίαν, καὶ οἱ ἀσθενεῖσ, καὶ οἱ δειλότεροι μᾶλλον, καὶ οἱ πεπαιδευμένοι·

εὐλόγιστοι γάρ. καὶ οἷσ ὑπάρχουσι γονεῖσ ἢ τέκνα ἢ γυναῖκεσ·

αὐτοῦ τε γὰρ ταῦτα, καὶ οἱᾶ παθεῖν τὰ εἰρημένα. καὶ οἱ μήτε ἐν ἀνδρείασ πάθει ὄντεσ, οἱο͂ν ἐν ὀργῇ ἢ θάρρει ἀλόγιστα γὰρ τοῦ ἐσομένου ταῦτα, μήτε ἐν ὑβριστικῇ διαθέσει καὶ γὰρ οὗτοι ἀλόγιστοι τοῦ πείσεσθαί τι, ἀλλ’ οἱ μεταξὺ τούτων, μήτ’ αὖ φοβούμενοι σφόδρα·

οὐ γὰρ ἐλεοῦσιν οἱ ἐκπεπληγμένοι, διὰ τὸ εἶναι πρὸσ τῷ οἰκείῳ πάθει. κἂν οἰώνταί τινασ εἶναι τῶν ἐπιεικῶν·

ὁ γὰρ μηδένα οἰόμενοσ πάντασ οἰήσεται ἀξίουσ εἶναι κακοῦ. καὶ ὅλωσ δὴ ὅταν ἔχῃ οὕτωσ ὥστ’ ἀναμνησθῆναι τοιαῦτα συμβεβηκότα ἢ αὑτῷ ἤ <τῳ> τῶν αὑτοῦ, ἢ ἐλπίσαι γενέσθαι αὑτῷ ἤ τῳ τῶν αὑτοῦ. ὡσ μὲν οὖν ἔχοντεσ ἐλεοῦσιν εἴρηται, ἃ δ’ ἐλεοῦσιν ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ δῆλον·

ὅσα τε γὰρ τῶν λυπηρῶν καὶ ὀδυνηρῶν φθαρτικά, πάντα ἐλεεινά, καὶ ὅσα ἀναιρετικά, καὶ ὅσων ἡ τύχη αἰτία κακῶν μέγεθοσ ἐχόντων. ὧν δ’ ἡ τύχη αἰτία κακῶν ἀφιλία, ὀλιγοφιλία διὸ καὶ τὸ διασπᾶσθαι ἀπὸ φίλων καὶ συνήθων ἐλεεινόν, αἶσχοσ, ἀσθένεια, ἀναπηρία, καὶ τὸ ὅθεν προσῆκεν ἀγαθόν τι ὑπάρξαι κακόν τι συμβῆναι, καὶ τὸ πολλάκισ τοιοῦτον, καὶ τὸ πεπονθότοσ γενέσθαι τι ἀγαθόν, οἱο͂ν Διοπείθει τὰ παρὰ βασιλέωσ τεθνεῶτι κατεπέμφθη, καὶ τὸ ἢ μηδὲν γεγενῆσθαι ἀγαθὸν ἢ γενομένων μὴ εἶναι ἀπόλαυσιν.

ἐφ’ οἷσ μὲν οὖν ἐλεοῦσι, ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτά ἐστιν·

ἐλεοῦσι δὲ τούσ τε γνωρίμουσ, ἂν μὴ σφόδρα ἐγγὺσ ὦσιν οἰκειότητι περὶ δὲ τούτουσ ὥσπερ περὶ αὑτοὺσ μέλλοντασ ἔχουσιν·

διὸ καὶ ὁ Ἀμάσιοσ ἐπὶ μὲν τῷ υἱεῖ ἀγομένῳ ἐπὶ τὸ ἀποθανεῖν οὐκ ἐδάκρυσεν, ὡσ φασίν, ἐπὶ δὲ τῷ φίλῳ προσαιτοῦντι· τοῦτο μὲν γὰρ ἐλεεινόν, ἐκεῖνο δὲ δεινόν· τὸ γὰρ δεινὸν ἕτερον τοῦ ἐλεεινοῦ καὶ ἐκκρουστικὸν τοῦ ἐλέου καὶ πολλάκισ τῷ ἐναντίῳ χρήσιμον· <οὐ γὰρ> ἔτι ἐλεοῦσιν ἐγγὺσ αὐτοῖσ τοῦ δεινοῦ ὄντοσ, καὶ τοὺσ ὁμοίουσ ἐλεοῦσιν κατὰ ἡλικίαν, κατὰ ἤθη, κατὰ ἕξεισ, κατὰ ἀξιώματα, κατὰ γένη·

ἐν πᾶσι γὰρ τούτοισ μᾶλλον φαίνεται καὶ αὐτῷ ἂν ὑπάρξαι· ὅλωσ γὰρ καὶ ἐνταῦθα δεῖ λαβεῖν ὅτι ὅσα ἐφ’ αὑτῶν φοβοῦνται, ταῦτα ἐπ’ ἄλλων γιγνόμενα ἐλεοῦσιν. ἐπεὶ δ’ ἐγγὺσ φαινόμενα τὰ πάθη ἐλεεινά ἐστιν, τὰ δὲ μυριοστὸν ἔτοσ γενόμενα ἢ ἐσόμενα οὔτε ἐλπίζοντεσ οὔτε μεμνημένοι ἢ ὅλωσ οὐκ ἐλεοῦσιν ἢ οὐχ ὁμοίωσ, ἀνάγκη τοὺσ συναπεργαζομένουσ σχήμασι καὶ φωναῖσ καὶ ἐσθῆσι καὶ ὅλωσ ὑποκρίσει ἐλεεινοτέρουσ εἶναι ἐγγὺσ γὰρ ποιοῦσι φαίνεσθαι τὸ κακόν, πρὸ ὀμμάτων ποιοῦντεσ ἢ ὡσ μέλλοντα ἢ ὡσ γεγονότα·

καὶ τὰ γεγονότα ἄρτι ἢ μέλλοντα διὰ ταχέων ἐλεεινότερα, <καὶ> διὰ τοῦτο καὶ τὰ σημεῖα, οἱο͂ν ἐσθῆτάσ τε τῶν πεπονθότων καὶ ὅσα τοιαῦτα, καὶ τὰσ πράξεισ καὶ λόγουσ καὶ ὅσα ἄλλα τῶν ἐν τῷ πάθει ὄντων, οἱο͂ν ἤδη τελευτώντων.

καὶ μάλιστα τὸ σπουδαίουσ εἶναι ἐν τοῖσ τοιούτοισ καιροῖσ ὄντασ ἐλεεινόν·

ἅπαντα γὰρ ταῦτα διὰ τὸ ἐγγὺσ φαίνεσθαι μᾶλλον ποιεῖ τὸν ἔλεον, καὶ ὡσ ἀναξίου ὄντοσ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσ φαινομένου τοῦ πάθουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 8

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION