Plutarch, De fraterno amore, section 11 2:

οἱ δὲ καὶ τίτθασ ἀποσπῶντεσ ἀλλήλων καὶ συντρόφουσ καὶ συνήθεισ παῖδασ ὑπερβαλόμενοι τοῖσ διαλογισμοῖσ, ἀπίασιν ἀνδραπόδου τιμῇ πλέον ἔχοντεσ, τὸ δὲ μέγιστον καὶ τιμιώτατον τῶν πατρῴων, φιλίαν ἀδελφοῦ καὶ πίστιν, ἀπολωλεκότεσ. ἐνίουσ δὲ καὶ ἀκερδῶσ φιλονεικίασ ἕνεκα χρησαμένουσ τοῖσ πατρῴοισ οὐθὲν ἐπιεικέστερον ἢ λαφύροισ ἴσμεν ὧν καὶ Χαρικλῆσ καὶ Ἀντίοχοσ ἦσαν οἱ Ὀπούντιοι· καὶ γὰρ ἔκπωμα διακόψαντεσ ἀργυροῦν καὶ ἱμάτιον διατεμόντεσ ἀπῄεσαν, ὥσπερ ἐκ τραγικῆσ τινοσ κατάρασ θηκτῷ σιδήρῳ δῶμα διαλαχόντεσ.